Daar ik eerder weinig gegevens over Georg Wienbrack kon vinden had ik nog geen blog over hem, maar wel al lang een afbeelding van zijn Spinoza-buste in het blog met ‘beelden van Spinoza’. Ernst Altkirch had in Spinoza im Porträt (1913) wel enige informatie, maar weinig, slechts dit: De Duitse beeldhouwer werd geboren in Berlijn, was privéleerling van Peter Breuer. Hij maakte een Beethoven-buste en een portretmedaille van Constantijn Brunner, en in 1911 schiep hij “eine Idealbüste Spinozas.” *)
Hij kwam tot dit werk door bestuderen van het werk van Brunner, vooral door deze passage in diens Spinoza gegen Kant:
“Aber dann! Dan – zur selben Zeit, als in Kant das Volksdenken so zu Kräften gekommen und der Schlag gegen die Idee geführt war, da erfolgte auch auf der Stelle der Gegenschlag. Aus der Nacht des Vergessenseins wunderbar erweckt hob sich Spinoza, augenblicklich ein aus dem Nichts ins Riesige Gewachsener, – umschienen von Wahrheitgsglanz und Heiligkeit eine Gestalt, wie sie langen Jahrhunderten nicht in die Phantasie der Menschen gekommen war.”
Ziedaar het verhaal, de mythe wellicht, over het ontstaan van deze buste (daarover in een volgend blog meer).