Fabián Casas werd in 1965 geboren in Buenos Aires, Argentinië. Hij is dichter, verteller, schrijver, essayist, filosoof en journalist. Hij studeerde filosofie en begon te werken als journalist voor de krant Clarín. Ook werkte hij voor verschillende sportkranten en werd hoofdredacteur van het weekblad Federal. Hij is een van de leidende figuren van de Argentijnse "Generatie van '90”. In het laatste decennium van de 20e eeuw richtte hij met collegadichters het poëzietijdschrift 18 whisky’s op, waarvan maar twee nummers verschenen, maar dat invloed zou hebben gehad.
Hij publiceerde: Fall, gedichten van ontgiften en verdriet (1985); Tuca (, gedichten, 1990); El Salmon (gedichten, 1996), waarvoor hij de eerste Latijns-Amerikaanse poëzieprijs van het tijdschrift Prometeo ontving; Bueno, eso es todo (gedichten, 2001), Oda (poëzie, 2003); El spleen de Boedo (2004). Ook publiceerde hij proza: Ocio (novelle, 2000), Los Lemmings (de Lemmingen, verhalen, 2005) en Ensayos bonsái (essays, 2007) en het sprookje Rita viaja al cosmos con Mariano (Rita bereist de kosmos met Mariano). Gedichten van hem zijn vertaald in het Engels, Duits, Frans, Armeens, Italiaans en Nederlands. In 2007 ontving hij in Duitsland de Anna Seghers Prijs.
Spinoza
Hij moet iets hebben met Spinoza. Zo begint hij bijvoorbeeld de reeks gedichten El Salmon uit 1996 met de definitie van Wanhoop van Spinoza:
