Vandaag gaf ik voorlichting, samen met een ervaringsdeskundige collega en de collega's van de afdeling Opleidingen. In een grote filmzaal, het hart van het psychiatrisch ziekenhuis, in Heerlen.
De doelgroep bestond uit jonge studenten verpleegkunde die overwogen om in de psychiatrie te gaan werken. Dergelijke voorlichtingen zijn de krenten in de pap van mijn werk. Want het doet veel met studenten, praktijkverhalen.
Ik voel me soms zo bevoorrecht dat ik dit mag doen. Het streelt ook wel mijn ego, als ik eerlijk ben. Al die ogen op je gericht
Na afloop kwam een studente naar me toe. Ze had een tip voor me. Ze zei dat ik de dingen die ik vetelde ook moest gaan opschrijven.
Trots liet een collega van de afdeling Opleidingen haar een nieuw studieboek (klik) zien dat reeds op veel HBO-opleidingen wordt gebruikt.
In het boek staat een stuk tekst van mij dat ik ooit schreef:
'Toen ik in contact kwam met ervaringsdeskundigen die een vergelijkbaar proces hadden doorgemaakt, gingen mijn ogen open. Ik wist door hen dat ik niet alles lijdzaam moest ondergaan. Dat contact bracht me ertoe om zelf weer de regie over mijn leven te herwinnen. Ik denk dat ervaringsdeskunidgheid het missende puzzelstuk in de psychiatrie is.'
wasserman 2007
ja, ja. Het staat er wasserman 2007
. Tussen alle wetenschappelijk hulpverleniningsgeouwehoer……
*Het voordeel van smetvrees is dan weer, dat ik niet gauw naast mijn schoenen ga lopen…
_______________________________________________________