Sinds kort neem ik deel aan een klein groepje van vier oudere heren uit Maastricht e/o die samen de Tractatus theologico-politicus lezen. Vandaag bespraken we de hoofdstukken 4 t/m 6: 4 over de goddelijke wet, 5 over de ceremonieën en 6 over wonderen. We gebruiken uiteraard de vertaling van Fokke Akkermans: het Theologisch-politiek traktaat.
Ik heb inmiddels al enige malen de TTP gelezen, maar het is heel fijn om over wat je gelezen hebt met elkaar te spreken en wat moeilijker lijkende passages aan elkaar te verduidelijken. De anderen zijn al wat langer zo bezig; ik bevond me vanavond voor de twee keer in dit gezelschap.
We begonnen ermee dat het artikel van Akkermans in de recentste uitgave van de Ver. Het Spinozahuis juist over het 4e hoofdstuk van de TTP, waarmee we onze bespreking vanavond begonnen, zo’n fraaie analyse had gegeven en het aardig typeerde als ‘het diepste hoofdstuk’ van de hele TTP. En zo bemerkte ik vanavond dus dat we alle vier lid zijn van de Ver. Het Spinozahuis. Misschien – wie weet – ontwikkelen we ons nog eens tot een Maastrichtse Spinoza Kring. Maar daar hebben we vooralsnog geen haast mee.
Ik vind het wel heel bijzonder dat we iemand in de groep hebben die louter door kritisch lezen van een passage ontdekte dat die wel een vertaalfout moest bevatten.
