Tot gisteren had ik echt niet gedacht dat ik ooit de Jezus van Nazaret van Paul Verhoeven zou gaan lezen. Maar eergisteren kreeg ik een e-mailtje van iemand die schreef: “Ik had het vrijdag gekocht en zaterdag in een ruk uitgelezen. Ben zeer geboeid geworden door zijn fascinerende reconstructie van het leven van deze revolutionair. En omdat ik zo enthousiast ben, wil ik vrienden daarvan in kennis stellen. Onderbreek voor een dag je lectuur van Spinozana voor dit boek. September uitgekomen, Oktober al tweede druk (Meulenhoff).”
Ik antwoordde, nog enigszins afhoudend: “Bedankt voor je aanbeveling. Dat had ik nooit gedacht: dat ik nog eens een boek over Jezus aangeraden zou krijgen. Ik ben niet meer van de Jezus-beweging en ook niet van de Paul Verhoeven-fankring. Uiteraard is me het nieuws over het boek niet ontgaan en heb ik het in stapels in de winkel zien liggen. Bij het zeer vele dat verschijnt ben ik vaak heel blij bij vele boeken te bedenken: "Hoef ik niet te lezen." Want ik héb al zo'n stapel boeken liggen, waar ik nog niet aan toegekomen ben. Ik weet het nog niet, maar ben benieuwd of jij m'n nieuwsgierigheid ernaar zo sterk vergroot hebt, dat ik er uiteindelijk niet aan kan weerstaan.”
