Pascal over wie ik gisteren een blog had, schreef vooral om ongelovigen en vrijdenkers over te halen tot het christelijk geloof. Balling, over wie ik gisteren een voorlopig laatste blog had, schreef voor (doperse en andere) gelovigen om ze over te halen tot een radicale verlichting door vooral hun eigen verstand te gebruiken. Beiden komen in hun argumentatie o.a. met het voorstel om een gok te wagen, n.l. met te stellen dat de lezer niets te verliezen heeft en alleen maar te winnen als hij meegaat met het voorgestelde.
Pascal’s gok (vooral besproken als Pascal’s Wager) is beroemd geworden en wordt als een bijdrage aan de speltheorie beschouwd. Over Balling’s gok wordt zelden of nooit iets vernomen (laat staan dat je onder ‘Ballings Wager’ iets vind), maar Balling kwam met zijn argument wel veel eerder in de openbaarheid dan Pascal. Balling’s argument verscheen in 1662 in Het licht op den kandelaar; Pascal’s argument verscheen voor het eerst, postuum, in 1670 in een uit zijn nalatenschap van fragmenten samengestelde uitgave onder de titel Pensées sur la religion. Na latere, herziene uitgave vooral bekend als de Pensées.