Na in het vorige blog over Lucia Lermond (1950 – 2014) en haar dissertatie, The Form of Man: Human Essence in Spinoza’s Ethic
[Leiden/New York, E.J. Brill,
1988 – books.google
– Yumpu] te hebben geïntroduceerd, tracht ik nu een samenvatting
van haar benadering te brengen. Het vervolgblog heeft even op zich laten
wachten en blijft jammer genoeg onafgemaakt, want hoe ik het probeer, het lukt
me niet het bevredigend af te ronden – zo zal aan het eind blijken.
Lucia Lermond is, zoals de titel al aangeeft, in
Spinoza op zoek naar of en wat hij te zeggen heeft over de essentie van de
mens. Ze concludeert – wat geen verrassing is – “that the Ethic does not offer an exhaustive account of man’s essential
nature.” (p. 78) Toch zou het haar – naar haar overtuiging – lukken via een analyse van de Ethica een
natuur van de mens (niet alleen als ens
rationale, maar ook als ens reale)
in Spinoza’s filosofie aan te wijzen.
