Zo gerenommeerd kan hij nu ook weer niet geweest zijn, als
je ziet hoe weinig naar hem verwezen wordt. Weer een voormalige Spinoza-geleerde
die geen eigen internetpagina heeft. Daar ga ik dus iets aan doen. Ik stuitte
op hem doordat zijn Spinozaboek genoemd wordt in Matthew
Kisner & Andrew Youpa (Eds.), Essays on Spinoza's Ethical
Theory [2014 – zie blog] waarin gewezen
wordt 
op boeken van LeBuffe's From
Bondage to Freedom en Kisner's Spinoza
on Human Freedom—in welke rij ze hun eigen boek plaatsen: “the
first such books since Bidney's The
Psychology and Ethics of Spinoza (1940).” Verderop zal ik laten
zien dat recent op Bidney wordt voortgebouwd. Hij is niet helemaal vergeten.
Maar nogmaals, er is geen wikipedia of biografische pagina aan hem gewijd – tenzij
dan deze archiefpagina van zijn universiteit over de ‘David
Bidney papers, 1930-1974’, waar enige gegevens te vinden zijn.
David Bidney werd geboren op 25 september 1908 in een joods gezin in de Oekraïne
(toen Russisch). Naar Amerika gekomen volgde hij lessen aan de University of
Toronto, waar hij in 1928 z’n BA en in 1929 z’n MA behaalde. Vervolgens stapte hij over naar Yale
University waar hij in 1932 z’n PhD behaalde met een dissertatie over Spinoza. Hierna
bekleedde hij verschillende posities. o.a. als Instructor in Philosophy aan de
Yale University, a Guggenheim Fellowship in Anthropology in 1950, tot hij in
september 1950 verbonden werd aan de Indiana University als Associate Professor
in het Department of Anthropology. In 1955 werd hij er Professor en op 1 juli
1974 ging hij met emeritaat. Hij overleed in 1987.
