Ooit promoveerde de filosofe Angela Roothaan op een dissertatie over de politieke filosofie van Spinoza. Het verscheen in 1996 bij Van Gorcum onder de titel Vroomheid, vrede, vrijheid. Een interpretatie van Spinoza's Tractatus Theologico-Politicus. Dat ze haar belangstelling voor Spinoza volledig is kwijt geraakt blijkt uit haar 
nieuwste boek dat deze maand bij Boom verscheen: Geesten. Uitgebannen en teruggekeerd in de moderne wereld. Om een of andere reden fascineert haar het verschijnsel ‘geesten’: als ze hier de kop worden ingedrukt, steken ze daar hun kop weer naar boven. De wereld die heden wordt onttovert, krijgt morgen een nieuwe betovering. Balthasar Bekker komt langs, Derida, Jung, James en anderen. Spinoza is de volkomen afwezige.
Van iemand die ook maar íets met Spinoza heeft gehad zou je verwachten dat zijn correspondentie met Hugo Boxel, die pensionaris van Gorcum was van 1655-1672 en nogal vervuld van geesten, zou worden aangeroerd – en vooral dan Spinoza's cynisch-sceptische reactie. Niet dus. De naam van Spinoza komt in het boek niet voor; behalve eenmaal in het ‘Woord vooraf’ in een wat ongelukkige zin: “Een Spinoza of een Kant zal ik nooit helemaal vanuit zijn eigen horizon kunnen doorgronden, maar er is ook een direct contact met zijn teksten mogelijk, waar de taal nog de bruggen intact houdt die tijdperken met elkaar verbinden.” En op de achterflap waar wordt vermeld dat ze een boek over Spinoza schreef.
