Ik ga me in dit blog niet echt mengen in de discussie en vooral de "affaire", ontstaan rond het ontslag van Tariq Ramadan als integratie-adviseur van de gemeente Rotterdam, terwijl ook de Erasmus Universiteit de moslimfilosoof en islamoloog uit het gasthoogleraarschap zette.
Ik heb al jaren de overgevoelige wantrouwig-kritische publicaties over Ramadam gevolgd en mij bijvoorbeeld verbaasd dat hem gespletenheid verweten werd, terwijl je niet anders kunt verwachten dan dat een intellectueel die zowel gehoord wil worden door matig geïnteresseerden, orthodoxen en fundamentalistische moslims enerzijds en westerse, soms zeer Wilderiaans aangeslagen critici anderzijds, niet bij allen met hetzelfde verhaal kan komen – je uitleg zal telkens naar 'doelgroep' anders moeten luiden.
Een paar dagen geleden hadden de Iraanse vluchtelingen Halleh Ghorashi, bijzonder hoogleraar integratie VU, en Shervin Nekuee, socioloog en schrijver, beiden geboren in Iran, een artikel in Trouw dat mede ondertekend was door Farhad Golyardi, publicist en redacteur Eutopia, Behnam Taebi, docent TU Delft en Peyman Jafari, politicoloog en bestuurslid Internationale Socialisten.
De kop luidde: Ramadan is kapotgemaakt – Moslim-ideoloog Tariq Ramadan is door islamcritici net zo lang aangevallen tot zijn positie onhoudbaar werd.
Dit was te meer pikant daar Ramadan verweten werd medewerking te hebben verleend aan een Engelstalige, door het Iraanse regime ondersteunde radiozender Press TV. Zie hier dit artikel, waarop notabene 175 reacties werden gegeven – aanwijzing voor de gevoeligheid van een affaire.
