De Australian Open was weer het genieten waard. 's Nachts tennis van de
bovenste plank kijken of 's ochtends vroeg onder het genot van een kop
koffie en een croissant. 'We' deden mee, maar 'we' waren al gauw naar
huis. 'We' zijn niet goed genoeg en tellen al jaren niet meer mee. Dat
is niet om negatief te doen, maar om de realiteit te beschrijven. Het is
zoals het is en het is niet anders, het is pet, het is drama, het is
niet des Krajiceks en niet des Schultzs. Krajicek is druk bezig met zijn
toernooi in Rotterdam en Schultz moet nog uithuilen van haar grote
verlies knokken aan de rand van de Poolcirkel in IJsland. Miek van
Geenhuizen deed het daar iets beter, maar kan dan ook niet zo goed met
een tennisracket overweg. Ze is iets beter in de sport met de stick:
Hockey. De hockeytijd komt nog wel dit jaar. Het was eerst tijd voor de
sport van de grootverdieners daar in Down Under.
