Vorige herfst werden we plots opgeschrikt door belgerinkel op ons domein. 2 jachthonden met belletje en hun baasje kuierden rond op onze velden op zoek naar wild. Indy werd helemaal gek. Wat deden die indringers met hun rare geluiden op haar land? Ook wij wisten niet goed wat te doen. Tja, in een stad als Gent kom je niet vaak jagers tegen hé 
Dus, ik trok mijn stoute schoenen aan en ging even een babbeltje slaan met die man, hem vertellen dat het huis nu na al die jaren weer bewoond was, zodat hij wist dat niet alle bewegende dingen automatisch wild waren. Geen probleem volgens de jager, hij liep op een veilige afstand van ons huis en zou de andere kant opgaan om ook onze hond weer een beetje rust te gunnen. Zij was ondertussen namelijk op het hysterische af.
We zijn nu bijna een jaar later en blijkt dat die vriendelijke jager eigenlijk onze buurman (zeer rekbaar begrip hier) is.
En dat varken aan 't spit, vragen jullie je af …
Gisteren waren we bij de vriendelijke jager uitgenodigd om mee te smullen van het varkentje, samen met een aantal andere dorpsgenoten. Want het is niet omdat het raviolifeesten zijn in Merana, dat er daarbuiten niet kan gefeest worden hé.
Het werd een gezellige avond, waarvan ons vooral de karaoke lang zal bijblijven. Zowel voor als na het eten werd namelijk lustig meegezongen met een karaoke-installatie die één van de gasten meebracht. Grappig om te zien … en om te horen 
(Natascha)
