Eindelijk, het is ons gelukt, de wekker om zes uur ‘s ochtends en voor de daghitte samen enkele uurtjes werken op onze lavendelvelden, geef toe, klinkt net echt hé!
’s Avonds ergens tussen 19u en 21u30 doen we er dan nog enkele uurtjes bij, iedereen in Merana had het ons al aangeraden, ’s morgens vroeg en ’s avonds laat, anders is het niet mogelijk van de hitte. En inderdaad, de ervaringsdeskundigen hadden gelijk, het is hier overdag zo warm dat je al moe word enkel van naar het onkruid te kijken,
Echte boeren dus, we zijn stiekem een beetje fier, ook al heb ik nu een Ipod-concurrente op mijn veld, Natascha heeft ook eentje gekocht en is nu (tijdelijk?) verslaafd aan luisterboeken. Ik sta nog steeds mee te zingen, zij werkt met een zeer geconcentreerde blik om in haar verhaal te kunnen blijven…, soit zo hebben we elk ons eigen manier gevonden om niet teveel aan de eindeloze rijen lavendel en onkruid te moeten denken terwijl we kromgebogen staan te harken.
’s Namiddags hebben we dan pauze verdiend, Natascha hield siësta – yep, mét luisterboek op haar oren-, ik ging naar de bar de beklimming van de Tourmalet in de Ronde van Frankrijk bekijken, het blijft –voor ons dan toch- een uitstekende keuze geweest, verhuizen naar bella Italia!
(Nicolas)