In het hart van een dorp verder op staat een voormalig restaurant al een paar jaar leeg. Terwijl ik foto's maak komen er een paar nieuwsgierige mensen kijken. Het dorp kampt met wel meer leegstand. De een noemt de oorzaak vergrijzing, de ander mismanagement, gemeentelijke struisvogelpolitiek, of een erfenis onenigheid. Ik heb geen idee bij dit gebouw wat de achterliggende oorzaak is. Wat ik wel weet is dat verlaten menselijke bebouwing vaak nieuwe kansen biedt voor natuur. Het terras achter het gebouw is opgebroken en het voedselarme zand biedt nu plaats voor een kolonie Zandbijen. Ook leuke plantjes zoals Koningskaars, Gewone Klaproos, Echte Kamille, Vlasbekje, Gele honingklaver en Hazepootje hebben hier hun intrede gedaan. Plekken waar het witte pleisterwerk van de buitenmuur afbladert is een redelijk zeldzame Muurvaren gaan groeien. Onder een afdakje zit een broedende Gekraagde roodstaart. Op de Vlinderstruik zat tussen de fladderend vlinders een fraaie Sikkelsprinkhaan. Menselijke verloedering is voor vele een doorn in het oog maar wie met het andere oog kijkt ziet ook de helende kracht van natuur dichtbij!
