We hadden afgesproken in het bos. Het begint hard te regenen en ik zoek dicht tegen een dikke beuk beschutting. De regen mindert en zie op de grond iets glinsteren. Ik blijf kijken, ineens een knipoog en prrrt daar vloog de Houtsnip op. Dat op nog geen twee meter afstand van mij. Ze vertrouwen werkelijk blindelings op hun schutkleur. Daar zie ik een man in het groen aanlopen. Van de andere kant komt er een behoedzaam rijdend voertuig aan en een drietal stapt uit de auto. Ze hebben duidelijke gedragscodes die als buitenstaander moeilijk te doorgronden is. Maar na een grondige observatie en analyse blijkt het een gewone pikorde te zijn tussen vier bevlogen vogelaars! Het viertal is door hun jarenlange samenwerking goed op elkaar ingespeeld. Voor het veld zijn de ladder, het vangnet, weegschaal, schuifmaat, notie boekje en gezonde portie humor zijn hun belangrijkste werktuigen. In deze bosuilenkast zit helaas niks. Het viertal van de Vogelwerkgroep Roerstreek heeft dit seizoen in hun werkterrein in Midden-Limburg al veel uilenkasten gehad en vanuit hun ervaring blijkt het een mager jaar voor de Bosuil (Strix aluco) te zijn. Er was vorig jaar weinig mast (kastanjes, eikels) geweest en dat heeft ook zijn uitwerking op de prooidieren van de Bosuil. Ik wil mensen niet ongerust maken, dit zijn natuurlijke schommelingen in de natuur. Ook hier zie je weer als geen voedsel voorhanden, maar net genoeg voor je zelf, dan ook geen voortplanting. Maar niet getreurd, we gaan met zijn alle naar de volgende uilenkast. Onderweg daar naar toe zie ik een Sperwervrouwtje achtervolgd door allerlei luidruchtige vogeltjes. Dat is het lot van een roofvogel als je zo opvallend rond vliegt. Eenmaal bij de tweede kast hebben ze weer die zelfde magische vogelaars werkwijze en dit keer met succes. Een Bosuil zat in de kast maar ook dit keer zonder eieren. Bosuilen hebben twee kleurvariaties: Grijs en bruin. Het is een grijze en bij nadere beschouwing is ze geringd. Meten is weten. Bosuilen lijken soms vrij forse vogels, maar onder de enorme hoeveelheid veren bevindt zich eigenlijk een verrassend kleine vogel. Vakkundig wordt de Bosuil gewogen, het is een normaal gewicht: 551 gram. De eerste slagpenveren worden gemeten. Dan wordt het nummer: NLA.6138332 op de pootring afgelezen. Volgens het archief van het Vogeltrekstation Arnhem is ze als volwassen Bosuil vrouwtje geringd op 4 mei 2011 en blijkt ze meer dan twee jaar oud te zijn. Dit vrouwtje is geringd bij deze uilenkast op dezelfde locatie als waar ze nu de ring wordt afgelezen. Ze is dus erg stand vast. Ook de ringer en de controleur zijn een en de zelfde persoon. Hij kijkt haar diep in de ogen, jouw heb ik vaker gezien! Soms zitten er ook reislustige jonge vogels bij. Maar meestal maakt een Bosuil omzwervingen op zoek naar een nieuw territorium of een plek waar één van de volwassen vogels is doodgegaan. De verzamelde ringgegevens zijn waardevol voor de bescherming van Bosuilen. Maar los daarvan gaat er van het viertal, door hun steeds onverwachte aanwezigheid in het veld, een preventieve werking uit. En dat is ook zeer waardevol! Eenmaal klaar met het lichamelijk onderzoek en pasfoto wordt de Bosuil netjes weer in de kast gezet. Om de Bosuil tot rust te laten komen houdt een vogelaar zijn hand voor het vlieggat en na een paar minuten gaat hij behoedzaam van de ladder af. De Bosuil blijft waar die is. De verstoring is zo minimaal mogelijk. Op naar de volgende uilenkast! Onderzoek doen naar uilen en roofvogels is een mooie tijdrovende bezigheid maar wel vier dubbel gezellig.
