Alweer twee jaar geleden
kwam ik twee bomen tegen aan de
rand van de Elspeetsche Heide. Op zich
niks bijzonder zou je zeggen. Maar deze twee Lindebomen (Tilia platyphyllos) trokken toch wel mijn speciale aandacht. Het opmerkelijke is dat deze twee allebei meerder stammig zijn.
Het lijkt erop dat het in het verleden een doorgeschoten hakhoutlinde is.
Het twee-tal staat ook op een kleine open
plek in het bos. Vlakbij is een weilandje en aan de anderkant van het bosje is
het uitgestrekte heidegebied. De Lindeboom werd bij de Kelten en de Germanen gezien
als heilige boom. De godin Freya zou er zich in vestigen. De geest van de linde
gold als beschermer voor huis,
boerderij, werkschuur, waterbron, schaapskooi en kerk. Kortom alles wat toen belangrijk was
in het leven van de mens. Bij navraag van een paar oudere Vierhoutense mensen
leverde echter voor deze locatie niks bijzonders op. Ook de geraadpleegde
Historische Atlas van Gelderland anno 1900 van de auteur H. Wonink leverde niks
op in die richting. Het blijft dus
giswerk waarom die twee Lindebomen hier zo staan. Bij een rondje om de bomen
viel me op dat er een derde boom bij staat. Deze derde boom is een Amerikaanse
eik en zat al het een hoofdstam bijna in een van de meerstammige
lindeboom. Dit mysterieuze tweetal vond ik zo bijzonder dat ik mij wel de
moeite wilde nemen om ervoor te zorgen dat deze ongewenste opdringerige Amerikaanse
eik verwijderd zou worden. Na een beetje speurwerk bleek de grond eigendom te
zijn van de Gemeente Nunspeet. Tijd voor actie dus en na twee mailtjes maakten
we terplekke een afspraak om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Vandaag sta ik tevreden te kijken bij
"mijn" tweetal en hun plat liggende afgezaagde "indringer".
Ik hoop van harte dat de lindes samen hun leven nog een lang en gelukkig kunnen
voortzetten. Er is maar een manier om
iets te veranderen in deze wereld en dat is " the man in the mirror".
Hopelijk zal dit voor de lezers een stimulans zijn,
om hoe klein en onbenullig het onderwerp ook in andermans
oren misschien klinkt, om zelf in actie
te komen. Het is uiteraard geweldig dat de gemeente ambtenaar ook de
bijzonderheid van deze plek en de bomen inzag om zich hier voor in te
zetten. Na deze geslaagde reddingsactie verdient Dhr. Karsemeijer dan ook samen
met de Gemeente Nunspeet, om in de
boomtermen te blijven, mijn welgemeende
zoethout.
