Wandelend over de Elspeetsche heide valt me altijd op hoe
stil het hier. Ik bedoel eigenlijk te zeggen stil van menselijke geluiden. De
vogels zijn volop aan het fluiten. Verschillende vogels laten van zich horen
zoals de koekoek, de roodborsttapuit, boompieper, veldleeuwerik en groepjes
gierzwaluwen. Hoog boven in de lucht
zweven twee buizerden op thermiek en zijn fanatiek bezig.
Op het fietspad zie
ik een groene specht met gespreide vleugels spartelen. Hij voelt zich behoorlijk
getrappeerd en zoekt de dichtstbijzijnde boom op en beklaagd zich. Eenmaal op
de plek waar de groene specht zat was een grote scheur in het beton waaruit
paniekerige mieren kwamen. De geur van mierenzuur hangt nog in de lucht. De
groene specht heeft hier dus een mierendouche gehad om lastige parasieten uit
zijn verenkleed te bestrijden. Jammer dat ik dat niet kon vastleggen. Op het
zandpad vindt ik naast edelhert, wild zwijn ook een paar verse dassenprenten.
Ook altijd weer leuk. Een stille heide is dus een illusie maar ik geniet van
deze weldadige rust. In de verte zie ik verschillende witte donsjes in de
toppen van de struikheide wuiven.
Eenmaal dichterbij zie ik een bevederd kadaver liggen
op een klein open bemost plekje tussen de hoge struikheide. Het is tot mijn
verbazing is het een kerkuil (Tyto alba). Verbaasd omdat ik dode kerkuilen
eigenlijk alleen maar als verkeersslachtoffer langs het stinkende asfalt ken.
Dat was voor mij dus een geheel nieuwe
ervaring.
Als het geen auto is geweest is wie is dan de dader? Was de kerkuil verzwakt
in de hei blijven rusten en dan door een roofdier verrast? Is de kerkuil
tijdens de jacht in de holst van de nacht gepakt door een grotere uil zoals een
bosuil of oehoe? Of heeft een havik de kerkuil op klaarlichte dag gepakt?
Opvallend is dat de vleugels er nog redelijk uitzien en de schedel nog intact
is gebleven. Ook de borstkam ziet er niet gehavend uit. Wellicht een teken dat
er niet veel geweld heeft plaatsgevonden. Er vliegt een krassende raaf over, heeft hij ook al gesnoept van het kadaver? De kerkuil ligt er iedergeval al een
tijdje want de maden hebben hun best gedaan. Dus de doodsoorzaak blijft hoe dan ook gissen. Een klein geluk
bij een ongeluk is dat de kerkuil geringd is en wordt zo niet anoniem in de kringloop opgenomen.
De aluminium ring ziet er nog als
nieuw uit en is goed leesbaar. Het is een kleine moeite op deze even op te
sturen naar het Vogeltrekstation (Centrum voor vogeltrek en -demografie) in
Wageningen. Al snel kreeg ik antwoord.
Mijn dank daarvoor. Op 11 september 2014 werd deze uil als niet vliegvlug
nestjong geringd in Olst, Overijssel. De afstand van ringplaats en doodvondst
is ongeveer 21 kilometer. Met 252 dagen is de kerkuil niet erg oud geworden.
Het Vogeltrekstation is altijd blij met opgestuurde gegevens. Het doel van het
verzamelen van ringgegevens is om kennis te vergaren over trek en overleving
van vogels. Het leuke daarvan is dat je in ruil voor je melding leuke informatie krijgt over je vondst. Ook voor de vogelringer is het altijd spannend
om te weten hoe het met zijn uitgevlogen jonge spruiten is vergaan. Dus
vindt je een geringde vogel stuur maar op! Tot slot is het ook wel eens leuk om
in plaats van een asfalt-uil een hei-uil te vinden! Al blijft het toch een
waarneming met een stil rouwrandje.
