Er komt weer langzaam een einde aan de dag. Op het terras de
onder de oude lindeboom bekijk ik plaatjes die ik gisteravond in het Nationaal
Park De Hoge Veluwe had gemaakt. Ondanks dat niet de bronstijd van de
Edelherten is, loont het zich altijd wel de moeite hier te zijn. Het voordeel
is dat het niet zwart ziet van de bronstgeile mensen die elkaar beconcurreren
van wie de grootste, telelens, heeft! Zo
kun je rustig observeren zonder de irritante geklik, gezoem van fotocamera's en
nerveus rond rijdende auto's. Een Reebokje staat rustig blaadjes te knabbelen
in de bosrand. Op weg naar een goed observatiepunt komen we een groep
Edelherten (Cervus elaphus) tegen. Het is een groep hindes met jonge kalveren.
Ze lopen rustig over de heide richting de beschutting van de bosrand waar het
Ree staat. Als de groep er aan komt verdwijnt ook het Ree in de beschutting van
het beukenbos.
We besluiten om verder te gaan. Op de voorgrond staat een grote
kudde Moeflons (Ovis ammon musimon) te grazen. In de verte durven de
Edelhertmannen nu ook op de open vlakte te grazen. Hun geweien beginnen alweer
goed te groeien.
Het is een fraai uitzichtpunt en een heerlijke plek om weg te
dromen. Een kleine keerzijde van deze natuurbeleving is dat je in dit gebied
intree geld moet betalen, maar dat hebben we er wel een keertje voor over. Het
is dan ook soms onbegrijpelijk dat in sommige Provincies zo'n tegenstand is om
Edelherten uit te zetten. Het kijken naar Edelherten is ook buiten het burl seizoen
big business en een geweldige impuls voor het toerisme. Als de kassa rinkelt bij
de middenstand voor souvenirs en wild arrangementen met de daarbij behorende overnachtingen, moet dat toch deuren openen
voor de herintroductie van het Edelhert. Zoals
het er na uitziet zijn ze op de grens van Limburg/Noord-Brabant hard
bezig met de voorbereidingen. Twee gigantisch ecoducten over de A2 en
grofwildrasters zijn duidelijke aanwijzingen in het landschap……het zal hopelijk
niet meer zolang duren voordat ze ook hier in de vrije wildbaan leven. Ik kijk
er ieder geval naar uit! Ik ruk me weer
los van de laptop, de hond wilt op mijn schoot liggen. Eenmaal goed
geïnstalleerd genieten we samen van het
uitzicht in de tuin. Een Gewone pad komt onder een dakpan uit en loopt via het
grind, onder de stoel door, naar zijn volgende onderduikadres in de houtstapel.
In de tuin zijn veel vogels te zien. Een Bonte vliegenvanger komt even kijken
in de rode beuk, maar vliegt weg omdat er een Boomklever te dichtbij komt en
die is natuurlijk ook altijd leuk om te zien. De Roodborst voert een jong. Hoog
boven de tuin scheren een grote zwerm alarmerende Gierzwaluwen. De Boomvalk is
bezig met een drukke achtervolging met een zwakke achterblijver… pech
gehad… uiteraard voor de Gierzwaluw… wat een schouwspel!! Regelmatig kijkt de hond op als de Koekoek
weer een rondje langs de bosrand boven
de tuin vliegt. Zijn bijna gekmakende geluid heeft succes! Hij heeft een
vrouwtje gevonden en gaan ze samen op de dode tak van de oude appelboom zitten.
Na de eerste kennismaking doet hij een poging om te paren maar zij vliegt er
vandoor en hij koekoekt, zoals een Koekoek dat doet, er achteraan….. Eindelijk
even rust in de tuin! Zelfs de hond moest er van zuchten. De zon gaat langzaam
onder en er schijnt een rode gloed tussen de bomen door. We besluiten nog even
te blijven zitten en dat wordt beloont! Vanuit de houtwal met zomereiken komt
een Eekhoorn huppelend over het gemaaide gazon en verdwijnt weer uit het zicht.
Het gemaaide gras is ook fijn voor de Haas en knabbelt aan een paar jonge
grassprieten. Maar dan duikt hij in elkaar. Door het goede zicht vallen zijn grote
"angst" ogen pas goed op! In
het bos kraken een paar dode takken…..en dan verschijnt er in de bosrand een groot Edelhert. Ze loopt onverstoorbaar
door het hoge gras. De hond spits haar oren. Als het Edelhert na 5 minuten via
de oude appelbomen weer uit het zicht is maakt de hond weer een diepe zucht. De
Groene kikkers vallen ook stil. Nu hoor je de Ransuil ook zeer duidelijk zijn
eentonige Hoe……….hoe……….hoe roepen. Waarschijnlijk heeft het
Edelhert bij de nieuwe vijver gedronken en het kikkerkoor zwelt weer aan. Je zou bijna vergeten dat het nu toch echt
donker en kouder wordt we gaan tevreden naar binnen. Wat is het spannend een Edelhert
in de tuin. Zo'n dichtbij huis natuurbeleving gun je toch iedereen!
