In alle vroegte treffen de ganzenvangers(ter) elkaar bij het
kasteeltje Hattem in Roermond. We maken plan de campagnes en wurmen ons daarna
door de roermondse verkeersdrukte. Uiteindelijk komen we bij de eerste
zorgvuldig uitgekozen vanglocatie. Alle grauwe ganzen (Anser anser) liggen rustig te dobberen op het water van de
Maasnielderbeek. Met een oud stokbrood lokken we ruiende volwassen Grauwe
ganzen met hun grote nog niet vliegvlugge jongen op de oeverkant. Het lukt ons
wederom om een groep op het gazon in te sluiten. Dan wordt er op een rap tempo de
verplaatsbare vangkraal neer gezet.
De oude ganzen vertrouwen het niet maar de
jongen lopen zonder argwaan, al kauwend op een stukje brood, mee. Ze lopen
allemaal mooi in ganzenpas de kraal in. Heerlijk zo'n onbezorgde jeugd. Op het
moment dat we de kraal willen sluiten vliegen er plots twee ganzen op, over het
vangnet! Ze vluchten samen op het water.
Het jong zwemt al verenschuddend weg
maar de volwassen gans komt triomfantelijk terug op de oever staan.
Onder luid
gesis laat hij met gespreide vleugels vol trots zien dat hij nog alle
vleugelveren heeft. Tja, baas boven baas. Daar is niks tegen in te
brengen. Gelukkig blijft de rest redelijk rustig en ook dan gaat het mannetje na
dit macho gedrag maar weer rustig het water op en houdt ons om korte afstand goed
in de gaten. Als het hele gezin gewogen, opgemeten en voorzien is van ringen
worden ze weer herenigd met vader. Bij
een andere vangactie vangen we een geringde grauwe gans GNC. Deze is op 11-6-2011
als jong geringd vlak bij deze vanglocatie in Roermond. Ze is plaatstrouw en
werd vooral teruggemeld van de maasplassen, twee andere waterpartijen in Midden-Limburg
en een grindgat in Duitsland net over de grens.
Die nekringen in combinatie met
de vele waarnemers die de locatie van hun waarnemingen in het veld doorgeven
zijn zeer waardevol voor het onderzoek. GNC heeft al bijna drie jaar uit de
handen van jagers en vergassingsacties kunnen blijven. Na een kleine APK
blijken alle aanwezige ringen nog in orde te zijn. Leuk om haar gezond en wel
in handen te hebben. Ook zij wordt weer losgelaten. Het vangen van grauwe ganzen in de stad blijft bij de
plaatselijke bevolking niet onopgemerkt! Wat een variatie van zin en onzin opmerkingen
passeert de revue. Een woedende man die komt aanrennen en schreeuwt dat we ze
niet moeten dood maken. En als uiterste: "Gelukkig er wordt iets aan het
probleem gedaan, het zijn er veel te veel". Die recht voor zijn raap
opmerkingen zijn vaak goed te beantwoorden en kun je een gesprekje aanknopen
wat we aan het doen zijn. Sommige zijn daarna gerustgesteld en andere juist
teleurgesteld! Maar wat mij het meeste verontrust is dat veel mensen alleen
maar even kijken en onverschillig door lopen/fietsen. Als ik ooit eens hulp
nodig zou hebben in een noodgeval hoop ik maar dat mij dit nooit in dit park
gebeurd! Soms zijn er ook mensen die met hun telefoon op een veilige afstand
foto's maken van de "daders". In ieder geval wordt bij elke vangactie
van te voren toestemming gevraagd bij de gemeente en wordt de meldkamer van de
politie op de hoogte gebracht. Dat voorkomt onnodige inzet van de plaatselijke politie.
We hebben weer een groepje ganzen gevangen. Naast het meten, wegen wordt ook
gekeken naar de kleur van de snavel. Binnen de ganzenpopulatie is nogal wat
kleurvariatie van de snavel.
Op de tabel staan de meeste voorkomende variaties. Maar bij deze grauwe gans (nu met ring LLK) wijkt die kleur af. De snavelnagel
is bij de jonge vogels zwart. Vaak verdwijnt dat in de loop van het najaar,
maar bij sommige ganzen hebben dat dus nog als ze ruim een jaar oud zijn. Hoe
vaak dit voorkomt weten de onderzoekers nog niet precies. Uit de ringgegevens
en terugmeldingen/vangst zou dat wel eens uitgezocht kunnen worden. Helaas moet
ik vroegtijdig weer afscheid nemen van de ganzenonderzoekers. Veldwerk zit mij in het bloed
maar het is echt zwaar werk. Maar ik verheug me op de volgende weerzien. Als
onderzoeker/liefhebber raak je nooit uitgekeken op grauwe ganzen.
