In de middag werd ik opgehaald door een medewerker van de
Gemeente Roerdalen. Dat is best handig vooral omdat de bestemming waar we naar
toe gaan normaal gesproken niet met de auto mag komen. Als je heel sportief bent
aangelegd is de bestemming vanwege de geologische ligging een leuke
uitdaging om van 25 meter naar 80 meter NAP omhoog te klimmen. Hoe vaak ik die
weg te voet en met de fiets door de jaren heen heb afgelegd zou ik niet meer weten maar vandaag
gaan we met de auto. Zonder buiten adem te komen is het heerlijk dropjes
snoepen, die voor het grijpen liggen op het dashboard. In combinatie met het
nieuwe rode asfalt is het een genot om het hoogte verschil van de verharde
Meinweg te trotseren. De reden van het bezoek is om even te kijken hoe de
werkzaamheden (Alles op een rijtje, 27-10-2014) zijn afgerond.
Als eerste komen
we bij de amfibieënpoel aan. Bij de drie faunatunnels is een geleidend scherm
geplaatst zodat in het voorjaar de amfibieën feilloos de tunnels kunnen vinden.
Ze hebben dan wel andere dingen aan hun hoofd. Wat mij betreft mag het voorjaar
beginnen. Vervolgens gaan we naar de dassentunnel. Ook deze ziet er goed uit.
De gemeente had toch voor een stukje hekwerk met gaas gekozen uit
veiligheidsoverwegingen. Daar heb ik uiteraard geen problemen mee. Even kijk ik
in de tunnel. Er ligt een dun laagje modder in de dassentunnel maar nog geen
dassenprenten. De dassen zijn duidelijk nog in winterrust.
Prima, we gaan even
naar het hoogplateau kijken naar de veeroosters. Ook deze liggen er prima bij. In de verte zien we iets op de zeer vochtige
landbouwgebied. Eenmaal dichterbij is er ondanks dat de halfbevroren stoppel maïsakkers
op een maanlandschap lijkt toch nog leven te bespeuren. Taiga- of
toendrarietganzen (rode pijltje) uit het hoge noorden hebben de koude ontvlucht om hier te
overwinteren. Op de begrazingseenheid
staan er tussen de door wilde zwijnen omgewoelde zoden een groot aantal grauwe-
en kolganzen te fourageren. Een overvliegende buizerd wordt even vanaf de grond
even door bijna honderd scheve koppen met argwanende ganzen ogen bekeken. Mooi
om te zien!
Tijd om weer naar huis te gaan, maar we rijden eerst nog een beetje
via een omweg. "Ik heb nog een verassing voor je!": zei de
glimlachende Jan-Willem. Oké, ik laat me verrassen! We rijden inmiddels in het
begrazingsgebied met de schotse hooglanders. Drie reeën kijken op naar de langzaam rijdende auto en gaan rustig verder
met grazen. Kijk, dit is een veerooster die door het vele werkverkeer tijdens
de werkzaamheden was verzakt. Ook deze is nu op amfibie vriendelijke wijze in
orde gemaakt! Er verschijnt een brede grijns op mijn gezicht van oor tot oor. Zo
zie ik het graag…als je een onwetende instantie op de goede weg helpt. En dat ze een probleem tegenkomen daarna zelfstandig op
de juiste manier oppakken, is dat meer dan mooi meegenomen!