Reizend door Nederland kom je soms op de meest uiteenlopende plaatsen die soms heel ver weg klinken. Zo ook een dorpje Noordeinde in Gelderland tussen de IJssel en de voormalige Zuiderzee. Noordeinde betekend niet het einde van de wereld maar is toevallig wel het noordelijkste dorpje van Gelderland. Het dorpje met pittoreske woningen met rieten daken klevende aan de zomerdijk telde in 2010 zo'n 185 inwoners en 30 inwoners in de omgeving van de plaats.
De naam Noordeinde bestaat nog niet zo heel lang. Tot in de jaren 70 viel Noordeinde onder de gemeente Doornspijk en werd aangeduid als Kampernieuwstad. Bij de herstructurering van diverse gemeentes in Noord-Gelderland is de naam Kampernieuwstad officieel veranderd in Noordeinde. Noordeinde speelde een rol gedurende de Franse bezetting begin 19e eeuw. In de voormalige basisschool op de dijk was een Franse douanepost gevestigd. Er werd tijdens de bezetting veel gesmokkeld over de Zuiderzee en de douanepost moest ervoor zorgen dat de smokkelactiviteiten enigszins werden aangepakt. In 1845 werd het kerkje van Noordeinde gebouwd. Het kwam in de plaats van de afgebroken kerk die zo'n drie kilometer zuidelijker in Kerkdorp stond. Feitelijk was het kerkje van Noordeinde een gecombineerde woning voor de predikant met een lokaliteit voor de samenkomsten. Begin dit jaar werd het anders het zo rustige dorpje Noordeinde eindelijk op de kaart gezet en was volop in het nieuws vanwege de knuffel-Oehoe. Deze grote uil deed niemand kwaad en landde voor de gezelligheid op het hoofd van mensen. Het dorp werd overspoeld door grote getale vogelaars en dagjesmensen om de bijzondere tamme ontsnapte vogel op de foto te zetten. Tijdens ons bezoek was deze vogel inmiddels gevlogen. Ondanks het gemis van deze gevederde "dorpsheld" is er nog meer te zien.
Kijkend
tussen de huizen zie je het weidse landschap. In een sloot staan
verschillende ambachtelijk gevlochten eendenkorven. Wilde eenden broeden van
maart tot juni en leggen meestal 7 tot 11 eieren. De eendjes zijn nestvlieder
vogels en verlaten het nest op de eerste dag. Reiniging van de eendenkorf
gebeurt altijd na het broedseizoen. In vroegere tijden waren eendeneieren een
welkome aanvulling op de karige
menukaart. Tegenwoordig worden ze uiteraard enkel nog geplaatst door eendenliefhebbers
en of ter bevordering van jachtwild. Terwijl ik de foto maak van de
eendenkorven wees een vrouw met zwarte veenhanden, die in de moestuin werkte, vol trots naar de
broedende witte ooievaar (Ciconia ciconia) in de boom. "De boom werd te
groot dus die is vorig jaar gekortwiekt. Dit voorjaar is een paartje met het
nest begonnen. Elke ochtend klepperen ze naar hartenlust! Ik raak er echt
aangehecht".
Zelf kon ik vanaf de
zomerdijk het broedende vrouwtje zien. Lekker platgedrukt broedend op de
eieren corrigeert ze een takje voor haar nest. Meer geluk op je erf kun je
niet hebben! De afwerking/versiering van het rietendak wordt het daktuiltje genoemd. Andere benamingen zijn bouquetje, torentje, kopje, topje, hoedje of kuifje. Iedere streek, of strodekker had zo z’n eigen model, waar soms ook symbolen in verwerkt werden. Maar deze nok is afgewerkt met een rol riet, een zogenaamde rietnok. Deze afwerking kom je vooral op oude gebouwen tegen, de bewoners konden vroeger geen vorstpannen betalen. Net buiten het dorp stapt een ooievaar over het pas gemaaide
gras op zoek naar voedsel. Uiteraard maak je als je er tijd voor hebt een
paar plaatjes van. Zou dit het mannetje zijn? Verderop in het weidse
landschap zie ik in de verte ook nog een paar ooievaars. Dus wie het weet mag
het zeggen. Eenmaal weer zittend op het terras onder de oude lindeboom op
mijn vertrouwde stek in de Veluwse tuin zie ik een druk jagende bonte
vliegenvanger. Tussen het observeren door tik ik mijn verhaal op de laptop.
Nu ik de foto's wat beter bekijk zie ik dat de ooievaar een zwarte ring draagt met
een witte letters en cijfers. Het is zelf redelijk leesbaar: NLA2E275. Dus
het is een kleine moeite om een mailtje te sturen naar het Vogeltrekstation (Centrum
voor vogeltrek en -demografie) in Wageningen. Al vlug krijg ik antwoord! Mijn
dank daarvoor. De ooievaar is als niet vliegvlug nestjong op 18-6-2013 om
8.30 boven op het gemeentehuis Gennep geringd. Een paar dagen later kreeg ik een leuke mail van de ooievaarringer: "Hallo Steven, Allereerst bedankt voor je melding van ooievaar NLA2E 275. Het is een jong van het nest in Gennep, waar nu de webcam van BeleefdeLente op staat gericht. De ouders die nu op dat nest staan, zijn ook de ouders van je gemelde ooievaar. Echt super leuke melding. Groetjes, Leo Daanen". Ik moet zeggen het was een
aangename ontmoeting met deze Noord-Limburgse ooievaar op het einde van de
Gelderlandse wereld.
