Net over de Nederlands-Duitse grens ligt in de gemeente Brüggen in Kreis Viersen een van de grootste voormalige munitiedepot van West-Europa. Tot het midden van de negentiger jaren van de vorige eeuw was dit ca. 1250 ha grote militair gebied in het Brachter Wald gebruikt voor de opslag van munitie. Nadat de militairen waren vertrokken in 1997 werd het gebied aangewezen als beschermd natuurgebied. Vanwege de hoge natuurwetenschappelijke waarden heeft de Nordrhein-Westfalen-Stiftung Naturschutz, Heimat- en Kulturpflege 850 ha aangekocht. Een kwart van het gebied bestaat als gevolg van het militair gebruik uit open heidevegetaties en heischrale graslanden. De rest bestaat uit bossen, voornamelijk van de Grove Den. Binnen het 21 kilometer lange omheining van het voormalige munitie depot is ook een populatie Damherten (Dama dama) aanwezig. Het korte filmpje geeft een kleine impressie. Deze Damherten zijn zowel in Nederland als in Duitsland vaak in het nieuws geweest. Berichten over de mogelijke uitroeiing van deze populatie door afschot heeft de gemoederen hoog op laten lopen. Daarnaast hebben onbekende personen een gat in het hek geknipt, waardoor er ondertussen zeker zeventig damherten zijn ontsnapt. Ondanks het feit dat de dieren geen enkele schade hebben aangericht heeft de provincie Limburg ontheffing verleend aan de Limburgse Land en Tuinbouworganisatie (LLTB). Landbouwers zouden vrezen voor schade aan hun gewassen en het aloude fabeltje van het waarborgen van de verkeersveiligheid werd ook als argument aangedragen. De dichtstbijzijnde snelwegen R73 en de Duitse 52 is op logische plaatsen voorzien van grofwildrasters en ecoducten. Maar ook elders in Nederland zoals op de Veluwe (Kroondomeinen), in de duinen van Noord-Holland, Zuid-Holland en Zeeland zijn ook allerlei "gemaakte" problemen. Eigenlijk vreemd het Damhert is voor ons totaal geen onbekende. Tussen de ijstijden leefden de Damherten onder andere ook in West-Europa, maar de laatste ijstijd heeft de dieren naar Klein – Azië verdreven. De Romeinen brachten de soort weer met zich mee en verspreidden het dier door het gehele Romeinse Rijk. Tegenwoordig komt het op bijna alle continenten van de wereld voor. Het Damhert werd in 2004 op de Nederlandse Rode Lijst voor zoogdieren gezet in de categorie "bedreigd". De actuele status is "niet bedreigd". Nog in de jaren tachtig werd het Damhert door beleidsmakers als een exoot gezien die zo snel mogelijk uit de natuur verwijderd moest worden. Dit scenario van uitroeiing leverde vanuit alle hoeken van de samenleving zoveel verzet op dat het Damhert, net als Edelherten en Reeën, tegenwoordig volledig beschermd is. Uiteraard wordt er nog op deze dieren gejaagd aan de hand van vastgestelde plannen met een specifieke vergunning. Dat is opzicht een goed aanknopingspunt voor het behoud en beheer van bestaande vrij levende populaties. Echter niet iedere Provincie denkt daar hetzelfde over. Bijvoorbeeld in Limburg wordt het Damhert nog steeds als exoot gezien en streeft de Provincie geen vrij levende populaties na. Dus elke keer als er ergens een Damhert(en) opduikt uit ontsnappingen van hertenkampen/particulieren en dan wordt naar mijn menig nogal krampachtig mee om gegaan. Het Damhert zou in plaats van een probleem gewoon eens gezien moeten worden als een prachtig levendig "streekproduct" dat op verschillende manieren er bij hoort. Toeristen die onze regio bezoeken zouden merken dat men hier vol respect met natuur, landschap en dieren omgaat. Zo zou je, in het bourgondische Limburg, Damherten niet alleen met eigen ogen in de vrije wildbaan kunnen zien maar ook, als je wilt, proeven in de plaatselijke restaurants. Een betere promotie voor een eerlijk en respectvol natuurstreekproduct is niet denkbaar. Probeer dat verhaal maar eens te verkopen bij een varkenshaasje die nog nooit, in het daglicht, door het veld heeft kunnen rondhuppelen. Helaas is niet iedere beleidsmaker, zowel op hoog als laag niveau flexibel, in staat om te schak(el)en en te dammen met nieuwe uitdagingen.
