Het groene bladeren dek begint zich boven mij aardig te sluiten. Dit is even het moment om de Gewone salomonszegel (Polygonatum multiflorum) op zijn mooist te zien. In het Landgoed gaat het steeds beter met deze plant. Zo'n 15 jaar geleden zag je maar enkele groepjes staan maar als je nu kijkt zijn er veel meer groepen en groepjes verschenen. Zelf heb ik het idee dat de toename het gevolg is van het kleinschalig verwijderen van Amerikaanse vogelkers. De salomonszegel komt van nature voor in Europa, Azië en Noord-Amerika. In Nederland komt ze voor in de bossen op de oude zandgronden, de duinen en in het krijtdistrict. Hier groeit hij graag op vochtige, matig voedselrijke grond in bossen, hakhout en in de schaduw aan slootkanten. De Gewone salomonszegel is een kensoort voor de klasse van de eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond. De bladeren zijn langwerpig tot elliptisch. De 30-60 cm hoge stengel is rolrond en buigt vanuit de wortelstok komend naar een zijde. Daardoor hangen de klokvormige bloemen in een mooie rij onder de stengel. De elliptische bladeren zijn ook in twee rijen geplaatst. De Gewone salomonszegel heeft vrouwelijke en mannelijke klokvormige bloemen en bloeit in mei en juni met hangende, witte bloemen, die een groen puntje hebben. De bloemkroonbuis van de bloemen is 15-20 mm lang en 2-4 mm breed.
Als ze bevrucht zijn verschijnen in de herfst de giftige, zeer zoet smakende vrucht is een zwartblauwe, berijpte bes. De vrucht is rijp vanaf half augustus tot half september. Ondergronds heeft de Gewone salomonszegel een stevige wortelstok, waaraan ieder jaar weer de nieuwe stengels ontspruiten. Na het afsterven blijven de littekens van de vaatbundels achter op de plaats waar de stengels vastgehecht waren. Ook die uit de jaren ervoor zijn terug te vinden. Deze littekens doen denken aan het zegel van de Bijbelse koning Salomon en vanwege deze gelijkenis werden vroeger aan de wortelstok magische krachten toegeschreven. Ook in de geneeskunde werd de plant voor medicinale doeleinden gebruikt. Als werkzame stoffen komen onder meer saponinen en flavonoïden voor worden en werden toegepast bij zweren, fijt, negenogen en blauwe plekken. Medicinale eigenschappen van bepaalde plantensoorten werden ook vaak toegeschreven aan de verschijningsvorm. Het is dan ook niet verwonderlijk dat men Salomonszegel met zijn gebogen bloemstengels, voorzien van een reeks met telkens twee bladeren, associeert met een wervelkolom en dus met een heilzame werking op allerlei rugkwaaltjes. Zolang ik mij nog kan bukken om een foto te maken ga ik die niet gebruiken. Er kunnen nogal wat vervelende bijwerkingen optreden. Waar nu ons huis staat was vroeger bos dat deel uitmaakte van het Landgoed. Maar rond 1948 is het bos gekapt voor de realisatie van 10 woningen. Bij ons in de tuin staat de Gewone salomonszegel aan de voet van een Zomereik. In het verleden hebben deze Zomereiken samen met deze fraaie plant de kaalslag overleefd en is dus in feite een Landgoed relict.
