Kleur in je leven.

0
411

Soms
heb je van die dieren die zich niet aan de regels houdt. Menselijke regels wel
te verstaan. Zo vond ik in de tuin twee donkere keuteltjes in een nog niet
bloeiende bloem van de Kleine kaardenbol (Dipsacus pilosus).

Toen ontdekte ik
vraat aan de bladeren en steel dus de dader kon niet ver weg zijn. Na een
beetje zoeken zag ik een groenige rups. Door zijn grootte en  kenmerkende staartje is het overduidelijk een rups van de familie pijlstaarten (Sphingidae). 

Maar welke soort is het? Er zijn best wel een
paar soorten van deze familie dus ga je plaatjes kijken. Maar al vlug kreeg ik
in de gaten dat de rups nog niet volgroeid was. Na nog een paar dagen geduldig wachten kreeg de groene rups kleurtjes
maar nog niet genoeg om uitsluitsel te geven. Het valt soms niet mee! Er loeren immers altijd gevaren om de hoek dat de rups onvindbaar van
zijn waardplant af gaat of dat de rups wordt opgegeten. Maar gelukkig bleef de
rups waar hij was en dat loonde zich.

De kleuren van de rups werden steeds
mooier en daardoor werden de typische kenmerken van de Lindepijlstaart (Mimas
tiliae) zichtbaar.  Na een paar dagen door eten is zijn lichaam bijna
volgroeid met 60 mm. Op de flanken van de groen rups zijn  zeven zwart/paars/gele schuine strepen. Ook
de witte spiracula,  dat zijn de
ademhalingsopeningen op de zijkant van het lichaam van een rups, zijn duidelijk
zichtbaar. Ook de hoorn op zijn achterlijf is nu fraai gekleurd. Zijn kop heeft
met donkere strepen ook duidelijk meer kleur gekregen. Twee dagen na het maken
van de foto's zag ik dat de rups verkleurde naar purperachtig bruin. Dat is het
teken dat de tijd voor de verpopping zich aankondigt. Dat is ook vaak het
moment dat ze rusteloos worden en op pad gaan. In dit stadium worden ze
relatief vaak aangetroffen in straten met laanbomen. Hierbij worden ze soms
dood getrapt door argeloze voetgangers op de trottoirs. Mijn rups is niet
anders dan andere rupsen dus was hij helaas ineens door zijn rusteloosheid
verdwenen. De pop van de Lindepijlstaart overwintert in de grond of onder de
dichtstbijzijnde beukenhaag met strooisellaag. Soms worden poppen aangetroffen
in vogelnestkastjes. Ieder geval zoeken ze een beschutte plaats op om te
overwinteren. Als de pop de winter overleefd heeft kruipt er in het voorjaar
een schitterende Lindepijlstaart uit. Deze soort komt trouwens verspreid over
het hele land voor. Zo als ik al zei hield deze Pijlstaart zich niet aan de
regels: De normale waardplant van deze soort zijn bomen. Vooral Linde, Berk,
Iep, Els en Zoete kers zijn favoriet. Dat deze rups geen boom maar juist uitgerekend de
enigste zeldzame Kleine kaardenbol in de tuin uitkiest om zich vol te vreten is toch wel
een beetje afwijkend. Zo zie je maar, als je goed kijkt geeft de natuur
dichtbij kleur in je leven.