Het is een beetje bewolkt maar het is goed genoeg om in de schuiltent te
gaan zitten. Lekker windstil en beschut tegen de motregen. Er is een
enorme vogeldrukte in de tuin dus ik verveel me niet. Roodborstje,
Pimpelmezen, Koolmezen, Heggenmus, Boomklever, Merel en nog veel meer.
Ineens paniek…alles vliegt, springt of hipt de dekking in. Op een
houtstronk zie ik een Pimpelmeesje nog een beetje treuzelen…een
schaduw des doods scheert langs de schuilhut en weg was het
meesje…meegesleurd in de klauwen van een Sperwer. Het ging zo snel dat
ik me nauwelijks kan voorstellen dat het Pimpelmeesje daar iets van
gemerkt heeft. Een kwartier is het muisstil en dan zoals dat nu eenmaal
gaat na een schokkende gebeurtenis in de samenleving komt het normale
leven weer op gang. Toch zijn de vogels nu iets nerveuzer en bij elk
vreemd buitentuinsgeluidje is er lichtelijke paniek. Maar dan verschijnt
een koppel Turkse tortelduiven die de rest van het vogelvolk een vredig
gevoel geeft. Op de Amber zit een Grote bonte specht (Dendrocopos
major) en een brutale Huismus (Passer domesticus) probeert
hem weg te pesten maar de Grote laat zich niet van zijn stuk brengen. En
dan plotseling drukken ze zich tegen de stam en staren ze ineens
allebei naar boven. Ik kijk, zover ik kan, ook even omhoog. Een Buizerd
met een vervelende escort die heel hoog over de tuin vliegt. De Zwarte
kraai probeert hem steeds bij de staart te pakken. Aangezien de Buizerd
snel door vliegt houdt de Zwarte kraai het voor gezien, daalt af en
gaat triomfantelijk in de top van een zomereik krassen. Het twee-tal
zit nog steeds tegen de stam aangedrukt. Pas als de Zwarte kraai er
vandoor gaat halen ze opgelucht adem, het gevaar is geweken en
kijken ze niet meer omhoog.
gaan zitten. Lekker windstil en beschut tegen de motregen. Er is een
enorme vogeldrukte in de tuin dus ik verveel me niet. Roodborstje,
Pimpelmezen, Koolmezen, Heggenmus, Boomklever, Merel en nog veel meer.
Ineens paniek…alles vliegt, springt of hipt de dekking in. Op een
houtstronk zie ik een Pimpelmeesje nog een beetje treuzelen…een
schaduw des doods scheert langs de schuilhut en weg was het
meesje…meegesleurd in de klauwen van een Sperwer. Het ging zo snel dat
ik me nauwelijks kan voorstellen dat het Pimpelmeesje daar iets van
gemerkt heeft. Een kwartier is het muisstil en dan zoals dat nu eenmaal
gaat na een schokkende gebeurtenis in de samenleving komt het normale
leven weer op gang. Toch zijn de vogels nu iets nerveuzer en bij elk
vreemd buitentuinsgeluidje is er lichtelijke paniek. Maar dan verschijnt
een koppel Turkse tortelduiven die de rest van het vogelvolk een vredig
gevoel geeft. Op de Amber zit een Grote bonte specht (Dendrocopos
major) en een brutale Huismus (Passer domesticus) probeert
hem weg te pesten maar de Grote laat zich niet van zijn stuk brengen. En
dan plotseling drukken ze zich tegen de stam en staren ze ineens
allebei naar boven. Ik kijk, zover ik kan, ook even omhoog. Een Buizerd
met een vervelende escort die heel hoog over de tuin vliegt. De Zwarte
kraai probeert hem steeds bij de staart te pakken. Aangezien de Buizerd
snel door vliegt houdt de Zwarte kraai het voor gezien, daalt af en
gaat triomfantelijk in de top van een zomereik krassen. Het twee-tal
zit nog steeds tegen de stam aangedrukt. Pas als de Zwarte kraai er
vandoor gaat halen ze opgelucht adem, het gevaar is geweken en
kijken ze niet meer omhoog.
