Keiwaardig.

0
517
Het is muisstil op de Kampina. Enkel een roodborstige Goudvink doorbreekt de stilte.  Er staan een paar zwerfkeien op een heuveltje en van hieruit heb je een prachtig uitzicht op het natuurgebied de Kampina. De Huisvennen liggen bevroren in het wijdse landschap. Dat we dit kunnen bekijken hebben we te danken aan de Amsterdammer Pieter van Tienhoven. Hij werd in november 1875 geboren als vijfde van een negental kinderen tellende gezin in Amsterdam. Hij volgde een gymnasium in Amsterdam en later in Gouda. In 1895 ging hij aan Universiteit van Amsterdam rechten en biologie studeren. Promoveerde op 30 juni 1902 als jurist. Begon daarna een loopbaan in de hoogste sferen van de assurantiewereld. Omstreeks 1905 – maar mogelijk reeds eerder – was hij in contact gekomen met de onderwijzer en amateur-bioloog Jac. P. Thijsse, die in 1904 met succes had gestreden tegen een plan om het Naardermeer als vuilstortplaats te bestemmen. Deze actie had in april 1905 geleid dat beide heren aan de wieg stonden van de Vereeniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland. Binnen Natuurmonumenten vervulde hij meteen verschillende functies zoals penningmeester,  vice-voorzitter en als voorzitter.  In zijn bestuursfuncties bij Natuurmonumenten ging Van Tienhoven zich intensief bezighouden met het verwerven van terreinen. Hij beperkte het beleid van de vereniging niet alleen tot wetenschappelijk interessante gebieden, maar liet met het oog op recreatie en exploitatie ook landgoederen, bossen en andere terreinen aankopen. Terwijl in de rest van Brabant grootschalig de "arme" heidegebieden werden ontgonnen om plaats te maken voor de opmars van de kunstmest landbouw bleef het oude cultuurlandschap de Kampina, de Kampina zoals die bedoeld was. Ondanks de drukke werkzaamheden die zijn vele bestuursfuncties met zich mee brachten, wist Van Tienhoven toch nu en dan tijd vrij te maken om de natuur in te trekken, een rugzak op de gekromde rug en met zijn cocker-spaniël Mona aan zijn zijde. Zijn vader kocht in 1904 het landgoed Kampina van de familie Ten Brink, de Kampina werd mede door hun zorg in 1924 aan Natuurmonumenten overgedragen. Nadat een beroerte de dood tot gevolg had (Amsterdam 5 mei 1953) werd zijn stoffelijk overschot overeenkomstig zijn wens gecremeerd. Zijn as werd uitgestrooid op het voormalige familie landgoed 'Kampina'. De grote keien herinneren nog altijd deze man. Pieter was een echte advocaat voor de natuur en een man met zo'n vooruitziende visie is echt keiwaardig.