Zittend op het bankje onder de Moerbeien, kan ik de tuin goed overzien. De Houtduif is in de Beuk bezig met het verzamelen van dode takjes voor het volgende nest. De Merel met het witte schouderveertje is daar niet blij mee. Een van zijn jonge spruiten zit net daar onder. Het mannetje probeert met alle macht de Houtduif te verjagen maar de vastbesloten bouwduif laat zich niet van zijn stuk brengen en klappert bij elke aanval wild met zijn vleugels. Uiteindelijk heeft de Houtduif het dode takje goed in de bek, vliegt weg en de rust keert weder. Interacties tussen zo'n verschillend uitziende vogels is altijd leuk om naar te kijken zeker als het voor beide partijen goed afloopt. Soms lopen interacties heel anders. Toen ik vorig jaar getuige was hoe de jonge Koolmeesjes van het tweede legsel wilde uitvliegen werd deze opgewacht en gepakt door een Grote bonte specht (Dendrcopos major). Daar was ik behoorlijk van onder de indruk. Nazoek op internet bleek dat dit nestroven wel eens voorkomt maar een nestkast ingang kun je wel enigszins beveiligen tegen deze timmerlieden. Maar de Grote Bonte specht in onze tuin maakte het wel heel bont. In de Zomereiken gonsde het weer van jonge Pimpelmezen. En de ouders proberen iedereen naar tevredenheid te voeden. Hoog in de top hoor ik een Grote bonte specht te roepen en er komt nog een Bonte vanuit het Landgoed aan zeilen. Op zich is dat niet schokkend dit gebeurd vaker. Maar dan gaat een van de Bonte plotseling over in actie en pakt een jonge Pimpelmees. Het jong schreeuwt voor zijn leven en dat laat de ouders niet onberoerd. Met tegenaanvallen gaan de volwassen ouder Pimpelmeesjes de Grote Bonte te lijf. Door deze afleidings/aanvalstactiek krijgt het jong een tweede kans maar die wordt het jong ontnomen door de andere Bonte specht (mannetje). Samen landen ze onhandig op het gazon en wordt het gehavende jong vlug uit zijn lijden verlost. De andere bonte specht, het vrouwtje, land ook op het gazon. Ze lijken tevreden te zijn en het mannetje geeft het vrouwtje de prooi. Samen vliegen ze met het levenloze jong in de bek weg. Dit voorval zal ik niet meer vlug vergeten. Zeker niet omdat ze zo actief op de roofvogeltoer bezig waren. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Het ging allemaal zo snel dat ik alleen maar verbaast heb zitten observeren. Ik had wel nog een vredig winterplaatje van een Grote bonte specht. Is dit diezelfde specht die ik in de ogen keek? Ga ik nu door dit voorval de Grote bonte specht anders bekijken? Eigenlijk niet maar ik moet daar nog even over nadenken….. Misschien gevoelsmatig wel een klein beetje maar ik had dit kennis verrijkende voorval ieder geval niet willen missen! Daarnaast zegt het gezond verstand dat ook de Grote bonte spechten, net als mensen, er alles aan doen om hun bonte leven zo goed als mogelijk voort te zetten.