Het onderstaande verhaal heb ik al een heel tijd geleden in september
2013 geschreven naar aanleiding van de zoveelste das (Meles meles) die door sluipverkeer in het Reigersbroek is gesneuveld.
Ik heb toen dit verhaal naar de Gemeente Roerdalen toegestuurd om ze in de
gelegenheid te stellen om opheldering en of reactie te geven op het
onderstaande verhaal. Met mijn vraag:
Waarom kan deze landbouwweg door het Reigersbroek niet worden afgesloten voor
gemotoriseerd verkeer? Tot op heden heb ik daar nog geen reactie op gekregen.
Inmiddels is de bewoonde kraamburcht van dassen zo goed als leeggereden door
sluipverkeer! Uiteraard zie ik dit niet als de oplossing voor het probleem! In
tegendeel de kans bestaat dat de dassenburcht door jonge aanwas van
elders weer bewoond raakt en dan zal de kwalijke geschiedenis zich weer
herhalen. En inderdaad tijdens een recent veldbezoek zijn er weer prenten op de
dassenburcht gevonden (zie: Reiger in de broekzak, 06-01-2015). Naar aanleiding
van mijn bevindingen heb ik op het gemeentehuis wederom een gesprek gehad en
hoop dat ze hierna ten guste van de dassen de goede beslissing nemen.
Maar bij deze eerst mijn verhaal van 2013: Het
Midden-Limburgse natuurgebied het Reigersbroek heeft weer een slechte nacht gehad.
De aanblik van een dode Das (Meles meles) op het harde asfalt bezorgt bij mij voor
een nog koudere gevoelstemperatuur. Het leed wat deze Das en zijn familie wordt
aangedaan is van zijn gezicht af te lezen. Het is een Das die niet meer thuis
komt van zijn voedseltocht. De ongewisheid voor de achterblijvers is misschien
nog wel het ergste. Als het een vrouwtje was in deze tijd van het jaar zou het
nog veel erger zijn geweest. De achtergebleven jonge dasjes in de dassenburcht,
die afhankelijk zijn van moedermelk, zouden een jammerlijke hongerdood tegemoet
zijn gegaan. Op mijn nuchtere maag raap ik het levenloze mannetje op om hem verder in het bos
terug te geven aan de natuur. Als de andere Dassen hier langs komen weten ze
ieder geval waar hij gebleven is. Dit was bij mijn weten alweer de tweede verkeersslachtoffer
van 2013. Even een korte terugblik: In het Reigersbroek zijn op landbouwwegen vanaf
2008 tot 2012 al 20 dassen doodgereden. Naar aanleiding van deze verkeersslachtoffers
zijn er na aandringen bij de Gemeente
Roerdalen een paar gunstige maatregelen getroffen.
In oktober 2012 zijn met
behulp van verkeersborden hier gelukkig alvast een paar landbouwwegen (groene lijnen) voor gemotoriseerd verkeer afsluiten. De verharde
landbouwweg (rode lijn A,B,C) waar het meeste verkeer overheen raast is helaas ontzien. Maar de Gemeente Roerdalen heeft zich gelukkig aan de afspraak gehouden en zijn
er toch nog, op de valreep van 2012, drie verkeersdrempeltjes op de
Reigersbroekweg (A) gerealiseerd. De snelheid op dit stuk rechte weg is er nu
wel een beetje uitgehaald. Ondanks deze maatregelen blijkt dat op de
Bajonetweg (B) en Heuvelstraat (C), die in het verlengde over gaat naar de Reigersbroekweg waar het allemaal om draait,
toch nog verkeersslachtoffers vallen. Op 7 september 2013 is een vrouwelijke Das op de Heuvelweg doodgereden (21).
Een paar maanden later op 28 december werd vlakbij een mannetje in een kille
nacht doodgereden. Zoals ik al voorspelde heeft de dodenteller niet stil
gestaan en nu staan er al 22 onnodige verkeersslachtoffers op. Ik blijf erbij
dat de Gemeente Roerdalen er voor kan zorgen dat deze drie in elkaar
overlopende wegen afgesloten worden voor het sluipverkeer. Zoals dit eenvoudige
goedkope voorbeeld laat zien.
Het zou voor het natuurontwikkelingsgebied en de
recreatie in het Reigersbroek een grote meerwaarde zijn. Maar zolang dat niet
gebeurd moeten we dan onze heil helaas zoeken in andere peperdure maatregelen? Een klein geluk bij een ongeluk
is dat ik nu ongeveer weet waar de
Dassen regelmatig lopen en waar ze de verharde wegen oversteken. Bij dit traject
van de verharde weg (B en C) door het bos hoeven we geen rekening te houden met
de hoge waterstand zoals bij de Reigersbroekweg (A). Helaas als de Gemeente
Roerdalen de goedkope oplossing zoals het afsluiten van deze wegen steeds van
de kaart veegt zal er een forse financiële bijdrage op dit traject moeten worden
geleverd bij het plaatsen van dassenrasters,
werkpoorten en fauna(dassen)tunnels. Waarom
de politieke keuze zo halsstarrig wordt vastgehouden om deze drie in elkaar
lopende landbouwwegen (A,B en C) open te houden voor sluipverkeer is voor mij
nog steeds een raadsel die in dichte nevels is gehuld. Wellicht heeft het te
maken met besluitvormingen/afspraken? uit het verleden van de Gemeente
Roerdalen die ze niet meer willen, kunnen of durven terug te draaien? Ik hoop echter dat de Gemeente Roerdalen door nieuwe
inzichten zoals de vele verkeersslachtoffers onder de dassenpopulatie in het
Reigersbroek dat ze hun blijkbaar zwaar
wegende? besluit om deze wegen voor verkeer open te houden heroverwegen.
Inmiddels is de naastgelegen Gemeente Echt-Susteren voortvarend bezig geweest
om de drukke Schrevenhofweg (blauwe lijn) voor de elke jaar terugkerende
amfibieëntrek vanuit het droge beboste stuifduin naar het natte Broekje veilig te
stellen. Dit is door middel van amfibieën -,
dassenraster en faunatunnels gerealiseerd. In het verleden zijn op deze
weg naast veel zeldzame amfibieën ook dassen doodgereden. Gelukkig zal dat op
dit traject tot het verleden behoren. De dassenpopulatie zal zeker ook van deze
faunavoorzieningen kunnen profiteren.
De scheurkalender van de Gemeente
Roerdalen is inmiddels alweer een anderhalf jaar verder. Maar uiteindelijk heb
ik dan toch nog een antwoord gekregen van de Gemeente Roerdalen: "We
hebben het onderwerp onlangs besproken met de verantwoordelijk
portefeuillehouder. Op dit moment ziet de gemeente geen aanleiding om
aanvullende verkeersmaatregelen te treffen in het Reigersbroek. Het betreft
hier een belangenafweging en de veiligheid (bereikbaarheid voor hulpdiensten)
prevaleert". Uiteraard had ik dit soort teleurstellende antwoord met
zwakke argumenten verwacht. Het is vooral teleurstellend dat de Gemeente
Roerdalen zelfs naar anderhalf jaar niet kan/wilt? aangeven wat die belangen
zijn. Het andere genoemd argument is veiligheid.
Bij calamiteiten blijven wegen, ongeacht
met welke bebording, uiteraard altijd bereikbaar
voor hulpdiensten. Dat is nooit anders geweest! Sterker nog het gemeentelijke
wagenpark maakt ondanks de afgesloten status van landbouwwegen nu toch ook gewoon gebruik van deze wegen? Het regulier
reinigen van bijvoorbeeld een prullenbak bij een picknickplaats is niet eens
een calamiteit. Veiligheid is dus een argument dat in dit kader onterecht door
de Gemeente Roerdalen gebruikt wordt. Het is nu niet de vraag waar maar wanneer
het volgende onnodige verkeersslachtoffer(s) in het Reigersbroek weer ten prooi
vallen aan het sluipverkeer. Vanwege deze verwachting is "op dit
moment" het laatste woord hier dus nog niet over gesproken. Bij elk verkeersslachtoffer
zal ik alles doen wat in mijn macht ligt om de gemeente op andere gedachte te
brengen. Mijn bescheiden mening is als dassen(natuur)bescherming ook in het Reigersbroek, in een tijd van
financiële crisis, op een goedkope manier kan worden gerealiseerd en dat is
voor de Gemeente Roerdalen zeker geen gezichtsverlies.
