Ondanks dat er regen in de lucht hangt gaan we toch een klein stukje wandelen.
Graag ga ik naar het Lüsekamp net over de Duitse grens. Als je rondkijkt
valt het hoogteverschil als eerste op. Door geologische bewegingen is
de Maas, die 700.000 jaar geleden door de Roerdalslenk
stroomde, via de Peelhorst in de Venloslenk terechtgekomen. Ook daar
schoof de Maas geleidelijk op, eerst naar het oosten, en later weer naar
het westen. Zo ontstonden de zogenaamde Maasterrassen. Staand in de
Venloslenk (30 meter boven NAP) kijk je tegen het Maasterrassen (40
meter tot 60 meter boven NAP). Op de foto zijn deze hoogteverschillen
goed zichtbaar door de boomkruinen. Het hoogte verschil is maar liefst
30 meter. Daarnaast zijn er ook nog breuken en verzakkingen die ervoor
zorgen dat er aan de voet van het terras uittredend kwelwater en
stagnerend water aanwezig is. Dit proces van verzakkingen in de
aardkorst vindt nog steeds plaats en wordt
ervaren als aardbevingen. De laatste grote schokken (5.6 op de schaal
van Richter) vonden plaats in 1992 en kan ik me nog heel goed voor de
geest halen. Door deze bodemgesteldheid in het gebied zijn de aanwezige
biotopen zeer divers. Het hoger gelegen
hoogterras met zijn droge beuken-, grove dennen en wintereikbossen naar
de kwelgebieden
onder langs de terrasrand. Naast de berkenbroekbossen en
gagelmoerassen bevinden zich langs de terrasrand heischrale graslanden
en vochtige heiden. Op een dode berkenstam zit een Klapekster zielig in
elkaar gedoken vanwege de regen. Deze zeldzame wintergast is bijna elke
winter hier aanwezig. Als je precies op de Duits-Nederlandse grens staat
valt het verschil in grondgebruik erg op!
Aan de Duitse zijde schitterende natuur en op de Nederlandse zijde
grootschalig intensief landbouwgebied. Voor de natuurliefhebber is dat
net als de aardbeving een schokkende ervaring. Grenzend aan Lüsekamp is
op Nederlandse
zijde inmiddels een aanzet gemaakt om een klein stukje van
dat landbouwgebied om te vormen tot een natuurgebied. In de toekomst zal
er ongetwijfeld nog meer bij komen. Als gevolg van de vele uitgevoerde
beheersmaatregelen zoals plaggen, maaien, poelen graven, Grove
dennenbossen kappen om het heide areaal uit te breiden en begrazing met
grote grazers is de natuurwaarde in de Lüsekamp enorm gestegen. Door de
grensoverschrijdende natuurontwikkelingsprojecten kan het gebied in de
toekomst nog sterker
aan betekenis toenemen. Maar neem het me niet kwalijk voor het zover is
ga ik verder de Lüsekamp in voor de echte prettige natuurschok.
Graag ga ik naar het Lüsekamp net over de Duitse grens. Als je rondkijkt
valt het hoogteverschil als eerste op. Door geologische bewegingen is
de Maas, die 700.000 jaar geleden door de Roerdalslenk
stroomde, via de Peelhorst in de Venloslenk terechtgekomen. Ook daar
schoof de Maas geleidelijk op, eerst naar het oosten, en later weer naar
het westen. Zo ontstonden de zogenaamde Maasterrassen. Staand in de
Venloslenk (30 meter boven NAP) kijk je tegen het Maasterrassen (40
meter tot 60 meter boven NAP). Op de foto zijn deze hoogteverschillen
goed zichtbaar door de boomkruinen. Het hoogte verschil is maar liefst
30 meter. Daarnaast zijn er ook nog breuken en verzakkingen die ervoor
zorgen dat er aan de voet van het terras uittredend kwelwater en
stagnerend water aanwezig is. Dit proces van verzakkingen in de
aardkorst vindt nog steeds plaats en wordt
ervaren als aardbevingen. De laatste grote schokken (5.6 op de schaal
van Richter) vonden plaats in 1992 en kan ik me nog heel goed voor de
geest halen. Door deze bodemgesteldheid in het gebied zijn de aanwezige
biotopen zeer divers. Het hoger gelegen
hoogterras met zijn droge beuken-, grove dennen en wintereikbossen naar
de kwelgebieden
onder langs de terrasrand. Naast de berkenbroekbossen en
gagelmoerassen bevinden zich langs de terrasrand heischrale graslanden
en vochtige heiden. Op een dode berkenstam zit een Klapekster zielig in
elkaar gedoken vanwege de regen. Deze zeldzame wintergast is bijna elke
winter hier aanwezig. Als je precies op de Duits-Nederlandse grens staat
valt het verschil in grondgebruik erg op!
Aan de Duitse zijde schitterende natuur en op de Nederlandse zijde
grootschalig intensief landbouwgebied. Voor de natuurliefhebber is dat
net als de aardbeving een schokkende ervaring. Grenzend aan Lüsekamp is
op Nederlandse
zijde inmiddels een aanzet gemaakt om een klein stukje van
dat landbouwgebied om te vormen tot een natuurgebied. In de toekomst zal
er ongetwijfeld nog meer bij komen. Als gevolg van de vele uitgevoerde
beheersmaatregelen zoals plaggen, maaien, poelen graven, Grove
dennenbossen kappen om het heide areaal uit te breiden en begrazing met
grote grazers is de natuurwaarde in de Lüsekamp enorm gestegen. Door de
grensoverschrijdende natuurontwikkelingsprojecten kan het gebied in de
toekomst nog sterker
aan betekenis toenemen. Maar neem het me niet kwalijk voor het zover is
ga ik verder de Lüsekamp in voor de echte prettige natuurschok.
