Toen ik logeerde bij mijn tante in Ede werd ik 's morgens vroeg gewekt door een zacht monotoon geluid dat klinkt als ‘koe-koe, kooee’ en werd meerdere keren herhaalt. Dat voor mij nog onbekende geluid kon ik niet weerstaan en nieuwsgierig als ik was ging ik half uit het raam hangen en zag een paar berkentakken over de rand van de dakgoot hangen. Daar hoorde ik het geluid weer, maar nu duidelijker, ging ik dat geluid nadoen. Mijn roep werd beantwoord en een vriendelijk knipogend duifje stak met zijn kop over de dakgootrand. Dit was mijn eerste ontmoeting met een Turkse tortelduif (Streptopelia decaocto) in het wild. Na deze ontmoeting heb ik ze nog vaker uitgebreid kunnen bekijken. Dat moet ergens rond 1975 zijn geweest. Ik was uiteraard niet de enigste met deze ontdekking. In 1900 broedde de Turkse tortel alleen in Turkije. Tot aan de jaren '30 verspreidde de Turkse tortel zich over de Balkan en tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog had de soort het grootste deel van Europa aan zijn areaal toegevoegd. In 1950 werd het eerste Nederlandse broedgeval gemeld, inmiddels heeft de soort geheel Europa veroverd. Hij broedt sinds kort al ten noorden van de Noordpoolcirkel in Scandinavië en heeft zelfs IJsland bereikt. De verovering in de wereld van deze sympathiek tortelduif gaat nog steeds door. En behoort in Nederland tot de zeer talrijke broedvogels (100.000-150.000 broedparen). De aantallen hebben zich na een dip in de jaren 80 weer gestabiliseerd en de verspreiding is vooral gebonden aan menselijke bebouwing. Ook geen wonder hier vinden ze gemakkelijk voedsel. Wakker worden in de dakgoot om vervolgens meteen stevig te ontbijten op de voertafel is een ideale combinatie!
