Asfalt in de put?

0
390
We staan op de Maassluissedijk en kijken over het natuurgebied de Rietputten onder de rook van de Rotterdamse haven. Dit kleine natuurgebied is ingeklemd tussen Maassluis en Vlaardingen en in de achtergrond van dit kleine natuurgebied komt een trein langs en dat is meteen ook de scherpe begrenzing van dit gebied. Van dit hoge uitkijkpunt lijkt het op een afstandje een ongerept stukje natuur. Mooi aaneengesloten rietveld en er zijn enkele open water te bespeuren. Over het rietveld zwabbert een Bruine kiekendief en die veroorzaakt een beetje paniek bij Grauwe ganzen, Kuifeendjes en Wintertalingen. Van een plaatselijke vogelaar horen we van zijn bijzondere waarnemingen om van te watertanden: Blauwborst, Roerdomp, Waterral, Baardmannetjes en deze winter is zelfs een jagende Zeearend waargenomen! De geschiedenis van de Rietputten in zijn huidige vorm gaat terug naar 1988, toen dijkjes werden opgeworpen en om het hele complex een ringsloot werd gelegd. In dit baggerdepot  werd de uitgegraven grond gestort van de nieuwe recreatieplas de Surfplas dat een kilometer noordelijker ligt. Begin jaren ’90 werd het gebied bestemd tot een gigantische stortplaats van verontreinigd puin (later ook van ander afval). Dit stuitte op massale weerstand vanuit de bevolking in de regio, met als hoogtepunt in december 1992. Naast de Rietputten werd een in bijna 20 hectare terrein ongeveer 16.000 bomen en struiken door ca. 7.500 mensen geplant. En dat in de stromende regen. Hiermee was het Volksbos Lickebaert   het eerste en grootste “protestbos” van Nederland   een feit. Van de geplande vuilstort is niets meer vernomen. Het vieze voormalige baggerdepot ontwikkelde zich langzaam tot een fraai rietmoeraslandschap met unieke bewoners. Dit kleine natuurgebiedje van nog geen 20 hectare is sinds 2006 in beheer bij Natuurmonumenten. Terwijl we over de spaarzame paden lopen zien we her en der uitgegraven wilgen. Deze beheersmaatregel is nodig om het open karakter van het rietveld te behouden. Het waait en de Baardmannetjes laten zich niet zien maar we horen hun metaalachtige "ping-ping" wel. Ook zien we verschillende Watersnippen. Maar hoelang  kunnen we hiervan blijven genieten?: zei de vogelaar. Ik wilde eigenlijk alleen maar hier genieten maar waar nu zeldzame moerasvogels broeden komt straks een zesbaans autosnelweg. Blijkbaar vindt onze regering dat ons optimale  oppervlakte asfalt in Nederland nog steeds niet bereikt is. Ondanks keiharde bezuinigingen hebben ze wel extra geld gereserveerd voor dit "onmisbare" stuk infrastructuur. Met deze rampzalige regering kun je alle kanten op behalve de goede. Hopelijk zakt het plan voor de aanleg van de Blankenburgtunnel voorgoed diep in het moeras weg!