Als je in het veld bent is het bijna onvermijdelijk dat je langs bomen loopt. De meeste bomen staan er gewoon, zijn ooit in het verleden geplant of spontaan uitgezaaid. Tussen deze "anonieme" bomen staan soms ook bomen die je even stil laten staan en je mee neemt naar het verleden. Zo ook deze schitterende Lindeboom (Tillia vulgaris) die net over de Nederlandse grens in Duitsland staat. Op een kleine plaquette bordje staat: Am 8. Februar 1895 wurde Otto Adam Henricus als Sohn des Müller Peter Arnold Kremers von der Wolfhager Mühle und seiner Ehefrau Marie Katharina Ebels aus Mönchengladbach Windberg geboren. Noch am selben Tag pflanzte der Müller zum Gedenken an die Geburt des Stammeshalters Otto Adam Henricus zusammen mit dem Karkener Bürgermeister Wilhelm Franken diese Linde bei 12 Grad Celsius, 200 Meter von der Wolfhager Mühle entfernt.
Deze geboorte boom is dus al meer dan 117 jaar oud en verkeert in een goede gezondheid. Ook voor deze boom geldt: Boompje groot plantertje dood. De plaquette verteld ook daar nog iets over: Otto Adam Henricus Kremers studierte, promovierte und war als Jurist tätig. Er starb am 26 Januar 1977 in Aachen. Noch heute erinnert diese Linde an ihn. Sie steht unter Naturschutz und is als "Dr.-Adam-Kremers-Linde" oder "Adams-Linde" bekant. Ook deze boom is het levende bewijs dat de mens-boom relatie toch veel verder gaat dan de gebruikelijke lastige sta in de weg of brandhout voor de kachel. Het planten van een boom heeft iets magisch. Als hoeder in het landschap, wijs maar stil, geduldig, langzaam groeiend terwijl de stormen des tijd om haar heen razen.
