Zo af en toe ga ik eens kijken bij mijn, zeg maar, collega blogger W. Schuermans van de Spinoza Kring Lier in België. Ik zie nu dat hij op 29 september 2012 een blog had "Cicero en Spinoza," waarop ik wil reageren. Ik doe dat hier via dit blog, daar ik eerder meemaakte dat hij een reactie, na wijziging van zijn blog waarop ik reageerde, vervolgens verwijderde.
Schuermans vertaalde een passage uit Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, I, 54. Voor de Latijnse tekst, die hij ook gaf, verwijst ik naar zijn blog, hier neem ik alleen zijn vertaling en zijn commentaar, waarom het me gaat, over:
54. Voor de oergrond is er immers geen begin; want uit de oergrond ontstaat alles, zelf echter kan die uit niets anders ontstaan; hij was dan immers geen oergrond meer als hij door iets anders was ontstaan. Als hij dus nooit ontstaat dan vergaat hij ook nooit. Want als de oergrond verdwijnt, dan zal die uit geen andere meer voortgebracht worden, evenmin zal hij uit zichzelf een andere tot stand brengen, daaruit volgt dat alles wat uit de oergrond ontstaat noodzakelijk is.
Zo komt het dat het begin van de beweging voortkomt uit dat wat uit zichzelf beweegt; en dat kan noch ontstaan noch te niet gaan, anders zou de hele hemel in elkaar storten en de hele natuur verstarren. En ze zou geen kracht meer bezitten waarmee ze bij de aanvang in beweging gezet is. Het is dus duidelijk dat eeuwig is wat zichzelf beweegt: wie zou dan nog kunnen betwisten dat dit wezenskenmerk ook de zielen toebehoort? Onbezield is immers alles wat door een uitwendige impuls wordt bewogen. Een levend wezen beweegt zich uit innerlijke en eigen kracht. Dat is het wezenskenmerk en de kracht van de ziel, en wanneer zij van alles wat bestaat het enige wezen is, dat zichzelf beweegt, dan is ze zeker niet geboren en [is ze, SV*] eeuwig."