Was de laatste prins-bisschop van het Anglicaanse bisdom
Durham, en een van de stichters van de Universiteit van Durham. Hij studeerde
aan de Universiteit van Oxford en werd in 1789 priester. In 1792 maakte hij zijn
enige buitenlandse reis, naar de Lage Landen. In Amsterdam bezocht hij de
Duitse Komedie, het Binnengasthuis, het Spinhuis en het Rasphuis. In 1813 werd
hij hoogleraar theologie (Regius Professor of Divinity) aan de Universiteit van
Oxford en seculier kanunnik van Christ Church in Oxford. In 1826 werd Van
Mildert bisschop van Durham. Hij was een van de voornaamste drijfkrachten
achter de vestiging van de Universiteit van Durham als derde universiteit van
Engeland (na Oxford en Cambridge). Van Mildert wist het Britse parlement ervan
te overtuigen om in 1832 een wet aan te nemen waarmee de universiteit gevestigd
werd. Diverse van de bisschoppelijke bezittingen schonk hij aan de
universiteit. Hij was de laatste die de titel paltsgraaf droeg.
Na zijn dood werden zijn verzamelde geschriften en preken in zes delen uitgegeven
William Van Mildert, The
Theological Works of William Van Mildert, D.D., Late Lord Bishop of Durham,
S. Collingwood for John Henry Parker, 1839, Volume 1. [books.google],
Volume 2. [books.google] Dit tweede deel bevat zijn Boyle Lectures, die al eerder in 1807 waren uitgegeven.
In Sermon IX, ”Origin and Progress of Deism, Herbert,
Hobbes, Spinosa. New Sect of Sceptics in the Seventeenth Century”, geeft hij
een scherpe schets van wat vanuit gelovig oogpunt Spinoza te verwijten is. Uit zijn tekst blijkt dat eind 18e, begin 19e eeuw een duidelijk beeld over Spinoza bestaat. Uit de aantekeningen blijkt dat hij zich sterk op Buddaeus baseerde.
Ik
neem dat deel van die preek, annex Boyle Lecture hier over.