… nu – met de regalia van het koningschap – onder de
schijn van heerschappij! Regalia,
de uiterlijke tekenen van de soevereine macht van een koning of keizer,
uitgevonden tradities met verzonnen symbolen: de kroon en de scepter, de rijksappel,
de rijksbanier en het rijkszwaard. Je kunt al die termen wel tussen
aanhalingstekens, of liever: ironietekens zetten. Daar is geen beginnen aan,
maar op sommigen schijnt het indruk te maken.
Willem-Alexander wordt ingehuldigd als koning ‘bij de
gratie Gods’ (Spinoza’s God wel te verstaan), want 86% van het volk wil
vasthouden aan de monarchie (volgens recent onderzoek van dagblad Trouw). Dat
is dus – volgens de principia
Spinozistica – de wil van God. Want de politieke structuur en de wetten van
het land voor zover ze door het volk worden gedragen, geven uiting aan de ware
soevereiniteit: ook al weet het willende volk zelf niet wat het werkelijk en
authentiek wil – een van die paradoxen van de werkelijkheid.
Gezien het geleidelijke proces van ‘ontkoningen’ van
de koning dat al in 1848 begon, zou Willem-Alexander wel eens de ‘laatste
monarch’ van Nederland kunnen zijn, hoewel ‘monarch’ al lang een niet echt passende
term meer is en net zo versleten als de regalia der monarchie, de hermelijnen
mantel en de gouden koets. Zijn aanspreektitel is volgens de
Rijksvoorlichtingsdienst nog Majesteit, maar hijzelf hecht daar niet aan, want
zou geen protocolfetisjist zijn, zo bleek uit het interview met hem en Maxima.
Ja, slavernij is het… dit koningschap – kostbare
slavernij. Ik ben blij dat ik niet in die schoenen hoef te staan. Uit datzelfde
interview bleek zijn ambitie dat hij, Willem-Alexander, tot de stabiliteit van
het land wil bijdragen: wat voor Spinoza het allerbelangrijkste criterium is
waaraan het bestuur van het land te toetsen is. s’Konings intentie is dus goed.
Uit datzelfde interview bleek tenslotte ook Willem-Alexanders ambitie om mee te
werken aan de eventuele verdere uitkleding en uiteindelijke ontbinding van het
koningschap: als het maar democratisch en volgens de grondwet geschiedt. Vooral
Amalia – nu Prinses der Nederlanden en troonopvolger, het arme kind – en ook zijn
andere dochters, Alexia en Ariane, zal Willem-Alexander er een grote dienst mee
bewijzen: het koningshuis bevrijden uit de slavernij. En Nederland zo verder op
weg helpen naar een echte, meer volwaardige democratie in de vorm van een
republiek. Het koningschap afschaffen is een volgende stap in de geleidelijke afschaffing
van de absolute slavernij (samen met die van de Wallen).
Leve Koning Slaaf van het volk!
Stan Verdult
