Wijsheid
In opleidingen in hulpverlenersland staan momenteel vooral behandelprocessen, verpleegprocessen, begeleidingsprocessen of rehabilitatietechnieken centraal. Dat klinkt allemaal heel erg goed doordacht. De lessen worden bijna standaard gegeven door (oud)hulpverleners. Ik denk dat we studenten hiermee enorm tekort doen.
Deze manier van opleiden voldoet niet aan de hedendaagse trend, waarbij de overtuiging dat jonge hulpverleners het herstelproces van cliënten moeten begrijpen en ondersteunen, steeds meer terrein wint.
De meeste studenten sluiten hun studie af met een groot pakket aan kennis. Ze weten veel over neurotransmitters, schizofrenie, bipolaire stoornissen, borderline en andere ‘stoornissen'.
We zouden hen echter niet langer alleen maar moeten volstoppen met kennis, maar helpen hun wijsheid te ontwikkelen.
Zou het niet mooi zijn deze jonge mensen eerbied bij te brengen voor het menselijk wezen dat bestaat vóór, en ondanks, de diagnose. Dat bijvoorbeeld ‘een schizofreen' juist niet iemand is die zijn hele leven stress hoort te vermijden en pillen dient te slikken. Dat ook hij of zij verwachtingen van het leven heeft en droomt van een betekenisvol bestaan.
Ik hoop dat het besef zal doordringen dat daadwerkelijke herstelondersteunde zorg begint door studenten anders op te leiden. In dat nieuwe opleidingssysteem – mijn droom – krijgen studenten voor een groot gedeelte van hun studie les van (ex)cliënten, die daar hun herstelverha(a)l(en) vertellen. En dat doen ze voor een fatsoenlijk salaris. Dus op de brandstapel met die boekenbonnen!
Maurice
Column personeelsblad ggz-ZLimburg
______________________________________________________
