Welk een stralend etmaal !

MIJN Opa in ZIJN tijd.

Mijn opa heeft bijna zijn hele leven in de gevangenis doorgebracht.

Zijn diensttijd als soldaat werd per contract verlengd en toen die dan toch om was, vond hij, wegens goed gedrag, een baan in het gevangeniswezen. Zoals dat toen heette.

Naast bewaker werd hij ook werkmeester, want ook zo’n 120 jaar geleden ging alleen voor niets de zon op. Nu was het maken van knijpers niet zo zijn ding. Hij volgde een praktijk-opleiding boekbinden. En deze kennis gaf hij door aan de gevangenen, die er aanmerkelijk meer voor betaald kregen, dan voor die geproduceerde wasknijpers.
Het staatspensioen kwam vroeg in die jaren en zo vond opa nog een baan als huismeester bij een sjieke bank. Maar ook toen daar een einde aan kwam – alleen al het verzorgen van de verwarmingsinstallatie is een opgave, die gauw te zwaar wordt voor een bejaarde – was hij nog niet moe en uitgeblust.

Hij meldde zich aan als vrijwilliger. Ja, dit kon ook al zo’n zeventig jaar geleden.

Vele katholieke parochies deden naast het verzorgen van de geestelijke gezondheid meer dan geloofsverkondiging. In menig parochiehuis of verenigingsgebouw was een bibliotheek ingericht, die tegen kostprijs boeken uitleenden. Mensen, die zich zelf geen boek konden permiteren, konden voor een paar centen een week lang een boek halen. Tegenwoordig heet dit non-profit.

Het was dus duidelijk, dat de medewerkers alle vrijwilligers moesten zijn. Die dan meest ook nog uit eigen middelen hun onkosten betaalden.

Geld om nieuwe boeken te kopen was er nauwelijks, wat er was dankte men voornamelijk aan legaten. Mensen, die zich wel boeken konden veroorloven,  stelden na hun dood de inhoud van hun boekenplanken ter beschikking. De bibliotheek nam ze aan, keek wat er aan opgeknapt moest worden, gaf ze vaak een extra kaft, zodat ze er allemaal het zelfde uit zagen. Opa, met zijn ervaring als boekbinder was dus meer dan welkom. Oude, bijna versleten boeken werden door een nieuwe band opgeknapt.

En zo gebeurde het.

Opa kwam een keer met een cadeau aanzetten. De reden waarom zal altijd wel duister blijven. Het officiële verhaal was >>Dit is mooi voor de kinderen<<.

Het was een bijbel.Veel was er opzienbaarlijk aan. Ze zat vol met de bekende etsen van Gustave Doré op aparte vellen. De vorm was bijzonder, want opa had zich er aan »vergrepen« ! Wellicht overdonderd door de enorme stapel bladzijden, die hij met een mooi ronde rug wilden inbinden, was het boek wel erg rond geworden. De eenvoudige, gladde zwarte band had geen enkele tekst, een bewijs voor ons, dat opa zijn werk uit eigen kas betaalde.

Maar een ander opvallend feit was, dat er bladzijden waren met 10 regels tekst en 20 regels voetnoten.En hier lag, bij latere overwegingen, dan ook de reden, waarom het boek bij ons terecht gekomen was. Dit boek was te protestant voor een katholieke bibliotheek. En dan kon half jaren dertig nog helemaal niet. Maar hier begon iets nieuws !
Je begint altijd voorin in een boek te lezen. En wanneer er dan ook nog een prachtige plaat van een min of meer blote man en vrouw bij gevoegd is, dan is het helemaal interessant. Enkele bladzijden verder stond weer een enorme voetnoot.
De leeftijden van de eerste mensen, die in de bijbel beschreven werden.
De vraag lag voor de hand. Hoe konden die mensen dan honderden jaren oud worden ?
De verklaring, die gegeven werd, leek simpel.
De glans van het Paradijs straalde nog honderden jaren door over hen, die ervan geweten hadden.

 

Maar, kan het niet zo zijn, dat er ooit een hemellichaam geweest is, dat nog niet in ons zonnestelsel hoorde en daar in geraakt is, zijn plaats nog moest vinden.
Onze tijd wordt bepaald door de rotatie van de aarde om haar as. 24 uur en een fractie van een seconde. Die iedere vier jaar tot een dag wordt. Maar dat is de berekening nu. In deze, de huidige omloopbaan.

Miljoenen jaren geleden kan die anders geweest zijn. Maar daardoor ook de rotatie.
En dan is de eerste bijbelse scheppingsdag echt een dag geweest. Bestaande uit duizenden jaren volgens onze berekening. Maar iedere dag, beschreven in de bijbel, die dus miljoenen jaren kan geduurd hebben, was een deel van de schepping. En zo kan de zesde dag, wanneer de door God geschapen mens op aarde verschijnt, ook nog duizenden jaren hebben geduurd. Een daarin passen de leeftijden van de eerste, beschreven mensen, zoals beschreven in de bijbel van opa zonder twijfel.

Moeten we inderdaad de bijbel nog meer letterlijk nemen, dan al geschiedt ?