Zaterdag had Trouw in de bijlage “Letter en geest” [nog niet op internet] een essay van Leen Spruit over de Romeinse Inquisitie. Het is een best interessant en informatief, maar ook enigszins merkwaardig essay – bijna een eulogie op die Inquisitie. De Spaanse, ja die was boosaardig, maar “de [Romeinse] Inquisitie was zo gek nog niet.” Die heeft goed werk verricht: introduceerde nieuwe elementen in de juridische praktijk, zoals de advocaat, getuigenis onder ede, het principe “’één getuige geen getuige”, inzage in de processtukken door de verdachte, een pro-deoverdediger voor behoeftige arrestanten en detentie als straf (in plaats van lijfstraffen en verminking). En die Inquisitie leverde “nog geen honderd doodvonnissen” – wat ís dat nou helemaal, vergeleken met de Spaanse Inquisitie, wordt je als lezer geacht daarbij te denken… Wie verzint in ’s hemels naam zo’n titel?
