Op Historiek.net verscheen vandaag van Paul Prillevitz een
recensie van de ilm ‘Spinoza, een vrije denker’ met als titel “Spinoza: een rationalistische mysticus.”
Wat die titel met de film te maken heeft wordt niet echt duidelijk – het stuk is
slechts deels een recensie van de film, die deels een aanleiding blijkt voor
een eigen beschouwing over Spinoza.
Ik haal hier twee alinea’s dit blog binnen:
Spinoza, een vrije
denker, is een combinatie van speelfilm, documentaire en animatiefilm
inclusief 3D-effecten. Dat levert een bijzonder geheel op. Vaak is dat
interessant en geslaagd. Soms kan men echter ook vraagtekens zetten bij de
gebruikte animaties en effecten. Wanneer men bijvoorbeeld een levensechte
Spinoza, gespeeld door Rowin Prins, door wat nepperige Hollandse steden ziet
lopen, doet dat soms wat amateuristisch, would be en kinderlijk aan. Niet
iedereen denkt er echter zo over. Er zijn ook veel positieve geluiden over te
horen. Hoe men het waardeert is heel persoonlijk. Sommigen zijn er gek van
terwijl anderen het helemaal niks vinden.
Over de vormgeving mag men dus twisten bij Spinoza, een
vrije denker, maar de inhoud is zeer interessant en boeiend te noemen. Tal van
verschillende aspecten en details over het leven van Spinoza worden belicht en
besproken. Lutz heeft er een gevarieerde film van gemaakt die blijft boeien tot
het einde. Dit is niet evident bij een filosofisch thema dat normaal gezien
door veel mensen al gauw als te abstract, te droog en te intellectualistisch
gezien wordt. “
Opname voor de film Spinoza. Een vrije denker. Rowin Prins wandelt door het Koninklijk Paleis op de Dam als Spinoza door het in de 17e eeuw gebouwde Amsterdamse Stadhuis.
[Deze foto stond niet als illustratie op Historiek.net, maar werd vandaag getweet door het Koninklijk Paleis. Dit is bedoeld als retweet.]
