Na afloop sprak ik nog zeker een half uur met een van de Maastrichtse collega's. Het was een bijzonder gesprek over de zin en vooral onzin van diagnoses.
Ze – het nl was een meisje van 24 – straalde ontzettend veel 'puurheid' uit. ik kan er niet zo snel een ander woord voor verzinnen.
Haar diagnose was 'schizo-affectief', ik had het haar expliciet gevraagd.
Ik denk dat ze zoveel puurheid uitstraalde juist vanwege haar diagnose. ik schreef nl ooit het volgende over diagnoses (in de psychiatrie):
"Of je nu dingen ziet die anderen niet zien,
of een denksysteem hebt dat voor anderen onnavolgbaar is,
of voelt, ruikt, gewaarwordt wat anderen niet beleven:
voor al dergelijke belevingen geldt dat je er verder mee komt,
misschien zelfs verrijkt wordt, als je er naar durft te kijken"
Zij was de zoveelste die me daarin sterkte.
______________________________________________________