TOUR

0
330

 Alsof je net de alpen hebt bedwongen, en daarna de pyreneeën  er nog bijgepakt hebt zonder rustdag én zonder epo te gebruiken. Zo voelde ik me de laatste 2 weken. Ik werkte veel. Ik moest daarnaast mijn functie inventariseren met het management van de instelling. Dat leidde tot veel spanningen. Zij wilden er een mbo-functie van maken en ik vond dat het HBO zou moeten zijn. Uiteindelijk werd het na lang onderhandelen én dreigen met stoppen HBO. Nu kunnen de functiewaardeerders aan de slag met deze nieuwe fuctie van ervaringswerker.

Ook heb ik gelukkig kunnen regelen dat het ondersteunen van 2 zelfhulpgroepen onder mijn functie gaat vallen. Dát hoort volgens mij nl de uitvalsbasis van mijn werk te blijven.
Gelukkig werd ik enigszins geholpen door een wetenschappelijk onderzoek dat aantoonde dat zelfhulpgroepen buitengewoon effectief zijn en dat de GGZ aanspoort om deze vorm van hulp overal te gaan aanbieden.
Wie had dat gedacht, dat ik nog eens rugwind zou krijgen van de wetenschap.

Het begeeerde appartementje in Heerlen van mijn nichtje, komt  nu weer in zicht.

Ook voerde ik met 2 professionals deze weken de selectiegesprekken met 6 ervaringsdeskundigen voor nóg 1 functie van ervaringswerker. Dat was best heftig. Want je moet nl mensen selecteren die én gek geweest zijn én die in staat zijn om te werken tegen heersende  hulpverlenersopvattingen in. Daarbij kende ik de meeste kandidaten van opnames. Dus oude trauma's herinneringen kwamen ook naar boven. Donderdag beslissen we wie mijn collega wordt.
Ook zoiets: mensen teleurstellen kan ik niet zo goed. Nu zijn er 5 teleurgesteld. En het voelt alsof ik dat schuld ben.

Mijn eigen 'gekzijn' dreigde weer even naar boven te komen. Maar ik ben te ver om dat weer toe te laten. Noem het maar een oprispinkje. *Burp……*

O, en jullie webloggers wil ik even bedanken voor jullie warme, betrokken reacties! Ik hoop deze week weer te verschijnen bij jullie.

*kreun…*             *zucht…* 

_______________________________________________________