Te toevallig om toevallig te zijn: veel ‘katholieke spinozisten’

0
466

Leuke gevolgen van een keer iets persoonlijker te worden. Op mijn recente blog "Persoonlijke overwegingen bij het lezen van de boeken van Jonathan Israel", waarin ik vertelde over mijn katholieke achtergrond, ontving ik enige mailtjes van bezoekers die eveneens "uit de kast" kwamen (nou ja, niet helemaal echt openbaar in een Sint Agatha-kerk te Beverwijk, ontworpen door Joseph en Pierre Cuypers jr. en in 1924 voltooid.reactie hier, maar via de mail) over hun vergelijkbare voorgeschiedenis. Eén bezoeker had zelfs zo'n geschiedenis als de mijne gehad in Beverwijk op een andere school en in een andere kerk, maar zeer herkenbaar – kwam heel dichtbij. Eerder kreeg ik nog wel eens een dergelijke reactie op een eerder blog. Van Wim Klever en Herman De Dijn is de katholieke achtergrond ruim bekend.

Verwijzend naar een anekdote van Isaac Asimov [cf. blog] kun je de vraag stellen: wat voor spinozist ben je? Een katholieke spinozist? Een doopsgezinde spinozist, een hindoe-spinozist, een zevendedagadvents-spinozist?

Ik heb geen onderzoekje ernaar gedaan, maar het valt wel op dat er best aardig wat v/h katholieken zich met Spinoza bezig houden. Maar vormen zij al een potentia multitudinis, quae una veluti mente ducitur? Nee natuurlijk, want die herkomst telt niet echt mee en zal geen hinder zijn in het verbonden voelen met 'andere spinozisten'.
Hoe dan ook:
het lijkt me té toevallig om toevallig te zijn.
Maar spinozisten wisten al dat dat voor alles geldt.