De Rare Kostgangers van O.L. Heer…
Naast de Vele Vreemde Vogels zijn er ook nog de Rare Kostgangers van O.L. Heer. Zoals mijn ouders dat vroeger altijd noemden.
Ik heb al vele verhalen gehoord over leefgemeenschappen van ouderen. Soms onge-lofelijk, andere weer amusant. Je denk dan wel eens, of dit te maken kan hebben met alles wat zij zo in hun vroegere leven hebben meegemaakt. Zijn het allemaal onverwerkte trauma’s of komt het huidige leven zo op hen over ?
Toen ik al jaren geleden van mijn hevig geschokte moeder hoorde, dat bij hen in het »bejaardentehuis« een mevrouw bij haar pas binnengekomen weduwnaar-buurman een kopje suiker ging lenen. Toen de man uit zijn kitchenette terug kwam, had zij haar badmantel over een stoel gehangen en vroeg ze hem, of ze nog even een glaasje water mocht blijven drinken.
We hebben er hartelijk om gelachen. Maar jaren later is dit nog vrij onschuldige verhaal gevolgd door een aantal veel opmerkelijker gebeurtenissen, die evident overal zich afgespeeld hadden. Van de bejaarden onderling en over de »hulp«, die soms door een van de personeelsleden werd geboden.
Ooit werd er eens in een televisie-programma aandacht aan geschonken. En de opmerking van een van die bereidwillige hulpen was
Ø Het is ons er veel aan gelegen onze clienten »rustig« te houden en als dat dan op een dergelijke manier mogelijk is, dan moet dat maar.<
Toen bleek ook, dat er speciale dames waren, die zich »inzetten« voor gehandicapten, zodat deze zo lang mogelijk alles geboden kon worden, wat ze in hun vroegere bestaan zo gewend waren en waar hun partners, voor zover nog aanwezig, niet meer toe bereid waren. Toestanden, die al lang elke grond voor vrolijkheid en humor verloren hadden.
Ik denk, dat men er dan ook maar over moet zwijgen. Echter…
alleen wanneer aan alle voorwaarden van bescherming van de nog aanwezige gezondheid en de noodzakelijk hygiene in acht genomen kan worden.