Steven Nadler schreef weer een uitermate boeiend en zelfs bijna spannend boek, getiteld De best mogelijke wereld [Atlas, Amsterdam, 2009]. Zie hier op 21 februari van dit jaar op dit weblog de aankondiging en mijn verwachtingen; daar ook een link naar recensie in Trouw.
Nadler is niet alleen een groot kenner van Spinoza en auteur van de allerwege als beste gekwalificeerde biografie van Spinoza, van Spinoza’s ketterij, een fraai boek waarin hij de ware redenen voor de scherpe ban probeert te achterhalen (hier), alsmede een in mijn ogen voortreffelijke uiteenzetting over de Ethica (hier), hij is ook goed thuis in de ideeënwereld van de andere vroeg-moderne filosofen (en theologen), zoals Malebranche.
In dit boek geeft hij een boeiende uiteenzetting over de aanvankelijk vriendschappelijke, maar vaak uiterst felle en almaar hevigere debatten die gevoerd werden tussen Leibniz en Malebranche, Leibniz en Arnauld en Malebranche en Arnaud. Nadler veronderstelt dat er mogelijk gezamenlijke ontmoetingen tussen deze drie filosofen plaats gehad hebben in de vier jaar die Leibniz in Parijs verbleef, maar daarvan bestaat geen enkele getuigenis.
