Dit blog lijkt me een mooi vervolg op het vorige blog,
waarin ik verwijs naar Alexander Douglas betoog om Spinoza beter niet als
naturalist te zien.
De impact die Spinoza op de wetenschap en met name de 19e
eeuwse biologie heeft gehad, juist door zijn naturalisme, wordt duidelijk in
kaart gebracht in het eerste deel van de vierdelige reeks die Cambridge University Press in 2013 uitgaf: Nicholas Boyle,
Liz Disley (eds.), The Impact of
Idealism: The Legacy of Post-Kantian German Thought. “The first study of
its kind, The Impact of Idealism assesses the impact of classical German
philosophy on science, religion and culture.” Vooral in het eerste deel komt
Spinoza aan de orde
Volume I, Philosophy and Natural Sciences, Cambridge University Press, 2013, 447pp. – books.google
Vandaag heeft de NDPR een review op dit deel door Michael Forster. Daaruit
een alinea. De reviewer verzet zich tegen het door een van de auteurs
aangehangen conventionele idee dat Herder, Goethe en de romantici zelf, meer de
"literaire kant van het Duitse Idealisme" vormden, en schrijft dan:
