De voortzetting van de discussie (in 11 reacties) over het blog "Deus sive Natura. Mag ook/niet Natura sive Deus?" van 29 oktober, wil ik het liefst oppakken met een nieuwe aanzet en daarom een nieuw blog. Daarvoor maak ik gebruik van enige citaten uit een tekst van Ronald Commers, gewoon hoogleraar in ethiek en filosofie aan de Universiteit Gent, vakgroep wijsbegeerte en moraalwetenschap. [zie hier]. Mijns inziens sluit dit prima bij die discussie aan.
[..] Het is steeds Spinoza’s uitgangspunt geweest dat mensen deel zijn van de natuur: God of de oneindige substantie of de Natuur, die we niet kunnen kennen op een volstrekte en adequate wijze. Juist daarom blijven wij er zonder onderbreking op betrokken. Wij moeten ons bestaan beschouwen onder het oogpunt van die opeisende betrokkenheid, waarin wij nooit alleen en nooit van doorslaggevend belang zullen zijn. Daarom worden wij voortdurend gedwongen onze betrokkenheid — die steeds ook betrekkelijkheid is — te onderzoeken, gebruik makend van ons verstand. Het stelt een leven in de geest voorop, zonder dat wij van dit leven de totaliteit kunnen doorgronden.