Ineens komt de titel Spinoza’s
Garden op mijn weg en die blijkt een wegwijzer die verschillende kanten op
wijst. Een boeiende lijkt me 
die in de richting van architect en architect-filosoof
Raoul Bunschoten. Raoul Bunschoten is architect te Londen, stichter van CHORA-
instituut voor architectuur en stedenbouw in Londen en met vestigingen in
Berlijn en China; hij was o.m. visiting associate professor aan de Columbia
University in New York. Ter verdere introductie wijs ik op de site van CASS
waaruit blijkt dat hij sterk met het Smart City-concept bezig is en met stadsecologie.
In 1985 had hij een artikel in de AA Files, “Spinoza’s
Garden”, waarvan een afbeelding op de cover kwam:
Raoul Bunschoten, 'Spinoza's Garden', AA files. Annals of
the Architectural Association School of Architecture, Number II, Published
Spring 1986 (London: The Architectural Association, 1986), page 54–57. [Cf.]
In een inleiding van Joost Meuwissen, op The Architect as an Exile, is te lezen:
“The garden, in Spinoza's
Garden (1985), “represents the genetic process of the Flevo polder",
the last land reclamation of the Zuider Zee.” [Cf. en cf.; daaruit ook onderstaande afbeelding]
Uit een beschrijving van iets (een dia) dat de Laval
University Library in Quebec over dit project bewaart, blijkt dat het ging om
een `Installation. Jardin démontable et transportable. Illustre la modification
de la surface de la terre par les hommes. [Cf.]
Daarna heeft er nog eens een artikel over gestaan in: Künstliche Landschaften, Stadtplätze – Industrieparks – Visionäre Environments. S. Lyall, Birkhäuser Verlag; 1991, page 164–169 [Cf.]
