Victor
Nuovo bracht gisteren zijn 13e bijdrage in een serie over de filosofie van
Spinoza in de Addison County Independent
[cf. eerder blog]. Het gaat over beatitudo – eternal bliss. Ik
neem hier een van de latere alinea’s over, daarna het begin van zijn stuk en verwijs vervolgens naar zijn tekst.
“Eternal
bliss is a state of calm untroubled cognition. It is a state of knowing that
everything is as it must be. Human enquiry as it progresses toward this
knowledge glimpses the totality, as from afar, from its finiteness, drawn
towards its object by a dispassionate love, “intellectual love,” which is
reason fully engaged with the sum of reality; it is an ecstasy, a finite mind
reaching beyond its own finite limits; standing outside of itself. Spinoza described
it “the standpoint of eternity.”
Het
begint zo:
