Libido est etiam cupiditas et amor in commiscendis corporibus
[3/DefAff48]
Wellust is ook een begeerte en liefde tot vereniging der lichamen
Veel heeft Spinoza niet over dit onderwerp en veel is daar (dus?) niet over geschreven. Aanleiding om hier een blog aan te wijden is het feit dat ik op mijn Spinoza-speurtochten het hoofdstuk tegenkwam:
Steven Barbone & Lee Rice, "Spinoza and Human Sexuality", Chapter 27 in: Alan Soble (Ed.), Sex, Love, and Friendship. [Studies of the Society for the Philosophy of Sex and Love, 1977-1992]. Amsterdam/Atlanta, Rodopi, 1997, p. 265 – 277 [op de pp. 270-72 na is het hoofdstuk te lezen bij books.google]
Dit hoofdstuk is een herziening en verdere uitwerking van Lee C. Rice, “Spinoza’s Account of Sexuality.” In: Philosophy Research Archives, Volume 10, 1984
I argue that Spinoza’s account of appetition, and its application to human sexuality, is more original than many commentators suggest; and that it offers resolutions to several puzzles in the philosophy of sex. The paper first situates these puzzles in contemporary debates, offers a detailed analysis of Spinoza’s remarks on love in general and sexual love in particular, and concludes with some of the normative consequences which Spinoza attempts to derive from these. [Cf.]
Ze beginnen over het bij Spinoza één-ding-zijn (de zgn. "identiteit") van lichaam en geest, behandelen vervolgens Spinoza's definitie van liefde en zijn toepassing ervan; daarna lust als subcategorie van liefde; daarin behandelen ze de bovengegeven tekst en bekritiseren vertalingen als 'geslachtsgemeenschap', want Spinoza specificeerde het niet. Wat Spinoza in het vijfde deel over liefde schrijft slaan ze uitdrukkelijk over. Grappig (of eigenlijk droevig) is dat de auteurs blijkbaar de volgende tekst niet kenden, maar ja die was oorspronkelijk gepubliceerd in een Italiaans werk en is pas in 2009 in het Engels vertaald:
