Spinoza en Quantum Veld Theorie

In Glimpses of Spinoza (1983, zie hier) heeft Jonathan Bennet deze alinea:  “Probably the truest and best part of all this is the theory in Part 1 about things in space. Spinoza says that there is, really and basically, only one extended thing; it is (though he does not say so explicitly) space; and what we call things in space are really thickenings of space, as it were. A “movement of a stone” through the air is, at the deepest metaphysical level, comparable with the “movement of a thaw” across a countryside. In the latter case we know quite well that nothing really moves: There are merely alterations in which bits of the countryside are frozen and which are not. Analogously, Spinoza holds that, in what we call the movement of a body through space, really (deep down) nothing moves: There are merely alterations in which bits of space are stony and which are airy. He has good reasons for this strange-sounding theory, but I cannot expound them here. “

Welnu, in zijn A Study of Spinoza’s Ethics uit het jaar erop ging hij verder op dat onderwerp in [zie deze passage in books.google]. Naar aanleiding van zijn analyse in dat boek schreven Lotje Wansbeek (promovendus op het Kern­fysisch Versneller Instituut aan een onderzoek naar schending van links-rechts symmetrie op sub-atomair niveau) en Clazina Wansbeek (student filosofie en wiskun­de aan de Rijks Universiteit Groningen) in: Qualia (kwartaalblad, uitgegeven door STUFF, de studievereniging van de Faculteit Wijsbegeerte van de Rijksuniversiteit Groningen, jaargang 5, nr 4) het artikel: Natuurkunde en filosofie: het ware verhaal. Aflevering 3: Spinoza en quantum field theory. Met hun toestemming plaats ik het in dit blog en op de website zodat het desgewenst makkelijker te printen is.